Úrval - 01.01.1973, Síða 55

FLÖSKUPÓSTUR
53
skipsbruna fórst 81 maöur, en
Macgregor og fjölskylda hans voru
meöal þeirra sem björguðust. Atján
mánuöum eftir slysiö fannst flaskan
meö orösendingunni nálægt Barbados
i Vestur — Indium og var send aftur
yfir Atlantshafið til Macgrego^
En sjóslys og fiöskupóstur geta sett
Imyndunarafl og hugarflug fleiri en
hinna almennu einstaklmga i gang,
sem sjá má af heimsbókmenntum.
Fyrsta skáldverk Edgar Allan Poes.
Sumarið 1833 efndi dagblaöið „The
Saturday Visiter” I Baltimore til bók-
menntasamkeppni þar sem veitt yröu
550 dollara verölaun fyrir beztu
skáldsöguna og 25 dollarar fyrir bezta
lióömælið. Þann 12. október birti
„Saturday Visiter” frásögnina, sem
hafði hlotiö verölaunin. Hún nefndist
„MS Found in a Bottle”
— Handrit i flösku — og höfundur
var Edgar Allan Poe. Hann var þá 24
ára aö aldri og þetta var fyrsta verk
hans sem hlaut viöurkenningu og veitti
honum framgang.
1 „Handrit' i flösku” lætur Poe
feröamann skýra frá þvi er hann
ferðaðist meö skipi I upphafi 18. aldar
frá Java. Skipiö er illa lestaö og valt,
og I stormi sem þaö lendir i brotna
möstrin. Allir skolast fyrir borö nema
greinarhöfundur og „gamall sænskur
sjómaöur, sem kom um borö á slöustu
stundu er skipiö lét úr höfn.” Skipið
rak I suöur, framhjá „strönd Nýja
Hollands.”
„Arangurslaust biöum viö þess aö
birti aö morgni sjötta dags— þaö hefur
ekki enn birt af þessum degi fyrir mér
— og fyrir Svianum birtir hann aldrei.
Viö vorum umluktir svo dimmu
myrkri, aö viö gátum ekki aögreint
neitt I tuttugu feta fjarlægö ....
Allt umhverfis okkur var auön og
svartnættismyrkur. Einhverskonar
vitskert hugarangist lagðist yfir
gamla Sviann, og sjálfur fann ég til
þögullar undrunar. Viö vorum full-
vissir um aö viö værum komnir lengra
suöur á bóginni en nokkrir sjófarendur
höföu áöur komizt, og viö undruöumst
yfir þvi aö hafa ekki oröiö varir viö Is,
sem vænta mátti á þessum slóðum.
Ukkur fannst, aö hver stund yröi okkar
siöasta.”
„Sjáöu, sjáöu þarna! 1 Guös nafni”
hrópaöi hann. Ég sá fyrir mér óljósan
rauöan bjarma, sem strevmdi útfrá
hyldýpi hjá okKur. Þegar mér var litið
upp, storknaöi blóöiö I æöum mér viö
þá sjón sem fyrir bar. Rétt ofan viö
hyldipisröndina var geysilega stórt
skip.......örstutta stund virtist þaö
svifa I lofti, eins og þaö væri aö viröa
fyrir sér eigin mikilleika — sföan
titraöi þaö — og féll útaf
barminum.............meö þeim
afleiöingum aö ég kastaöist meö ómót-
stæöilegum krafti I loft upp og lenti 1
reiöa þess.”
Sögumaöur skýrir svo frá hvernig
hann dvaldi á þessu dularfulla skipi,
þar sem skipverjarnir — eilröarlaus
gamalmenni — sjá hann
ekki.... .Þessir sjómenn gátu ekki,
eöa vildu ekki sjá mig. Fyrir stuttri
stundu gekk ég beint fyrir framan
stýrimanninn, skömmu áöur haföi ég
vogaö mér inn á káetu skipstjórans og
tók þar þaö, sem ég skrifa þetta bréf
meö .......1 ýtrustu neyö mun ég
setja þetta handrit i flösku og kasta
henni i hafiö
.....Skipiö og allt um borö viröist
vera gegnum morkiö af forneskiu.
Sjómennirnir liöa áfram eins og vofur
úr fortiö aldanna. Þaö kemur I ljós,
eins og ég bjóst viö aö skipiö liöur
áfram I hafstraumi...........Þaö er
augljóst, aö viö berumst áfram aö ein-
l