Úrval - 01.11.1974, Blaðsíða 12

Úrval - 01.11.1974, Blaðsíða 12
10 ÚRVAL tók sonur hans Donald upp merk- ið með bíl knúnum skrúfuþotu- hreyfli, sem hann kallaði Bluebird. Þótt Bluebird næði metinu fyrir bíla búna til með venjulegum hætti, var því brátt hrundið með öku- tækjum knúnum hreinræktuðum þrýstiloftshreyflum. Donald Camp- bell missti móðinn á þessu sviði og fórst árið 1967, er hann reyndi að setja hraðamet á vatni. Tilraun til að setja hraðamet á landi er í rauninni ósköp einmana- leg athöfn. Oftast fer hún fram að aðeins fámennum hópi viðstöddum og stundum eru alls engir áhorf- endur, því hinn gífurlegi hraði, sem er nauðsynlegur. gerir það að verkum, að íþróttin er lítið skemmti leg fyrir áhorfendur. Ökutæki, sem fer með hljóðhraða, er um 5 sek. að þeytast einn og hálfan kílómetra. Ef venjulegri kúlu væri skotið úr .22 riffli um leið og bíllinn færi af stað, yrði bíllinn langt á undan kúlunni á leiðarenda. Atlaga að metinu felur líka í sér hættu, sem er því meiri, sem hrað- inn verður meiri. Til dæmis veit enginn fyrir víst hvað gerist, þegar bíll rýfur hljóðmúrinn. Einn öku- maður heldur því fram, að bíllinn muni einfaldlega hefja sig til flugs eins og fugl. Hvað um hættuna? „Maður getur svo sem dáið í bað- kerinu heima hjá sér,“ segir hann. Hraðamet á landi hefur tekið að minnsta kosti fjögur mannslíf, síð- ast 1962, þegar þrýstiloftsknúinn bíll Glenn Leashers sprakk í loft upp á tæplega 400 km hraða og dreifði bíl og ökumanni um rúm- lega einn og hálfan kílómetra á Borineville sléttunni. Og núverandi heimsmet hefur drepið bókstaflega alla, sem hafa reynt að bæta það. Craig Breedlove, fyrrverandi methafi, hlýtur að leggja þá spurn- ingu fyrir sig æði oft, hvernig í ósköpunum standi á því að hann er á lífi í dag. Árið 1964, þegar hann hafði komið metinu í 869 km hraða, biluðu bremsur hans og þar sem hann geystist áfram með 870 km hraða, missti hann stjórn á bílnum, sem þeyttist út af braut- inni. Bíllinn lenti á símastaur, hentist upp í loftið, flaug yfir 3 m breiðan skurð og stakkst að lokum ofan í 5 m djúpan skurð með salt- vatni, 5 km fyrir utan brautina. Á einhvern undraverðan hátt slapp Breedlove ómeiddur, og þegar hann skreiddist út úr bílnum, sagði hann: „Það eina, sem ég hugsaði um, var að ef ég ætti að deyja, væri eins gott að setja met í leiðinni." LÉLEG LAUN. Þeir sem leggja metið í einelti gera það með því- líkri orku og ákefð, að það skyggir á næstum allt annað í lífi þeirra. Þeir trúa á metið og þeir gjalda það dýru verði. Craig Breedlove galt fyrir það með tveimur hjóna- skilnuðum og miklum skuldum. Art Arfons, malarasonur, sem hefur átt metið þrisvar sinnum, er nú, nærri fimmtugur að aldri, bílaviðgerðar- maður. Hvað hefur metið gefið hon- um? „Ekki mikið.“ Hvers vegna halda menn stöðugt áfram að keppa að jafn hættulegu marki? Margar kenningar hafa ver- ið lagðar fram þar að lútandi. Hvöt mannsins til að leika sér að dauðan- um. Óviðráðanleg löngun til að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.