Úrval - 01.11.1974, Blaðsíða 44

42
ÚRVAL
komið fyrir LAGER, sem er gam-
alt trékar, en í slíkum körum voru
þrúgurnar pressaðar áður fyrr. Ekki
heyrist hósti né stuna frá fólks-
fjöldanum, þegar Vendima drottn-
ing’n og hirð hennar, andalúsískar
fegurðardísir. koma með hver sína
körfu, sem eru fullar af þrútnum
palomino þrúgum. Skyndilega opn-
ast dyr kirkjunnar og út kemur
skrúðganga presta og kórdrengja,
og hafa fyrir sér helgimynd. Það
er mynd af verndardýrlingi serrýs-
ins, San Ginés de la Jara. Fagnað-
arsöngur kórsins fyllir loftið, prest-
arn’r lýsa blessun og Vendima
drottningin hellir þrúgunum í gam-
alt kerið. Varlega og háttbundið
fara fjórir menn, klæddir sérstök-
um leðurstígvélum, að troða þrúg-
urnar.
Þegar fyrstu droparnir renna
niðVr í nývígða tunnuna, brjótast
út fagnaðarlæti og kirkjuklukkurn-
ar taka að bijóma i þakklæti fyrir
nýrri uppskeru. Jafnframt er hópi
hvúra dúfna sleppt lausum og
skulu þær flytja gleðitíðindin út
um landið. Við annan fót dúfnanna
er fest ljóð, sem venjulega er ort
af Manuel Barbadillo. Hann er 84
ára gamall, serrýframleiðandi og
hi’-ðskáld Jerez borgar. Við setjum
hér nokkrar ljóðlínur úr einu af
kvæðum Don Manuels, sem borist
heíi'.r um loftin blá, og túlkar vel
tilíinningar þær. sem fylla brjóst
hvers JEREZANOS, þegar hann lít-
ur uppskeruna:
Að uppskeru lokinni
breiðist angan hins nýja serrýs
yfir heiminn
Nú skal glasi lyft
skál heilsu þmnar,
skál hinnar göfugu drykkju.
☆
Ekki banginn.
í nokkra mánuði fór konan min hverja helgi til systur sinnar,
sem lá veik. Hún fór á laugardagsmorgni og kom aftur á sunnu-
dagskvöldi. Á meðan kom systir min, sem átti heima í annarri borg,
og sá um heimili okkar. Svo stóð á ferðum, að lestin hennar kom
tíu mínútum eftir að lest konu minnar fór, og á sunnudagskvöldum
var afstaðan þannig, að lest systur minnar fór tíu mínútum áður
en lest konu minnar. í§g var því vanur að bíða frá því ég flutti
aðra á stöðina til þess að sækja hina.
Þegar þessu hafði farið fram nokkrar vikur, kom til mín burðar-
karl á stöðinni, meðan ég beið konu minnar eitt sunnudagskvöldið,
en systir mín var farin. Hann leit á mig með samsærissvip og sagði:
„Ja, þú ert svei mér ekki banginn! Ertu aldrei hræddur um, að
önnur hvor lestin tefjist og allt komist upp?“
F.W.