Skírnir - 01.01.1882, Blaðsíða 1
lítlendar frjettir
frá vordögum 1881 til ársloka,
eptir
Eirík Jónsson.
Inngangur; um friðarhorf og fl.
j^egar höfðingjar þjóðanna setja þing, þá minnast þeir
jafnan á í upphafi ræðu sinnar, hvernig þjóðamálin horfi, hvort til
samkomulags og friðar, eða til misklíða og ófriðar, og þykjast í
hvert skipti flytja fagnaðarboðskap, þegar þeir fullyrða það
fyrir fulltrúum þjóðarinnar, að allir sje sáttir og sammála, og
allir leggist þar á eitt mál, er friðurinn sje. þegar þingin á
meginlandinu tóku til starfa sinna (í nóvembermánuði), áttu
stórhöfðingjar álfu vorrar þá fremdarfregn að flytja, að deilum
Tyrkja og Grikkja væri svo lokið, sem gerð stórveldanna i Ber-
lín í fyrra sumar hefði til ætlazt. því verður ekki mótmælt,
að hjer var miklum vanda afstýrt og mikið afrekað fyrir þjóða-
frið í vorri álfu, en hitt er annað mál, hve lengi það stendur
óhaggað, sem stórveldin hafa komið i fastar stellingar. Vjer
höfum að undanförnu reynt að sýna fram á i þessu riti —
einkum í fyrra — alla afstöðu málanna á austurjaðri Evrópu,
og oss lízt enn hið sama sem fyr, að mart verði enn að
henda, áður sá vefur verði á enda kljáður, sem var þá festur
upp, er Tyrkir brutust til ríkis í Evrópu. það er ámóta um
„austræna málið“ og um Ögmund flólca, eða líka óvætti, að
það hverfur sem i jörð niður um stund, en kemur upp aptur
á öðrum stöðum, þegar minnst von um varir. Vjer getum
1*