Skírnir - 01.01.1882, Blaðsíða 10

12
INNGANGUR.
taka alræðisvald á nýja leik, og þá muni honum fara sem
Napóleoni þriðja, hann muni kjósa heldur að hleypa þjóðinni
í hefndarvig við þjóðverja, og sjá hvað tekst, enn vílcja úr
stöð sinni. Á hinn bóginn þylcjast menn vita, ef Gambettu
eða öðrum tekst ekki að vinna bug á frekjumönnum, og koma
þjóðveldinu á stofn hófs og friðar, eða í það horf, sem Thiers
sál. ætlaðist til, þá muni allt lenda í sama hafróti byltinga og
umturnunar, sem svo tíðum hefir risið í París, og seinast með
allminnisstæðu móti um vorið 1871. Menn vita og hitt, að
mörg undiraldan ríður frá París til systra hennar í öðrum
iöndurn, og verði brimgangur á Frakklandi, þá brýtur jafnan á
fleiri skerjum í Evrópu. það er því náttúrlegt, að hin rikin
búi sjer hvert um sig — eða með samtökum sín á milli —
þær festar, að sem fæst slíti upp, þegar bylirnir koma. það
sem hjer að framan er tínt, er ekki annað enn ágrip af ymsum hug-
leiðingum blaðanna um enn nýja samdrátt stórveldanna (enna
,,austlægu“), hvernig hann sje undir kominn, og til hvers hann
bendi. En einu má enn bæta við, og það er undanfærzla
tveggja stórvelda — Frakklands og Englands — að gangast
undir sáttmálann, sem Rússland fór fram á í fyrra vor, um
framsölu sökudólga, eða enna meiri landráðamanna, sem lcæm-
ust undan til annara landa. Við þetta hafa sumir líka viljað
miða hina nýju sambandsleit, og sagt, að sú tregðan af hálfu
enna „vestlægu“ stórvelda hafi orðið hinum til áminningar, að
binda sitt lag nánara saman. Slikt viljum vjer einnig láta
liggja milli hluta, en til hins má eins mikið færa, að sambands-
leitin eystra hefir gert hin vestlægu stórveldi hvort öðru fylgi-
samara enn áður, og það horfist helzt til, að þau muni hald-
ast vel í hendur í þeim málum, er til beggja taka, og varðar
hagi þeirra til mestu muna, að minnsta kosti, meðan Tórý-
menn eru við völd á Englandi. þegar menn hyggja að, um
hve mikið hvorutveggju eiga að annast í Afríku, en sumir
kalla, að „austræna málið“ hafi að miklu leyti flutt þangað
stöðvar sínar, þá er hægt að skilja, hversu mjög hvorumtveggju
ríður á að halda þar einarðlega saman, sem þeir öðrum fremur
hafa beinzt til um málin, t. d. á Egiptalandi. það er eitt at-