Skírnir - 01.01.1882, Page 27

ENGLAND.
29
óháð með öllu (!). Hins þarf ekki að geta, að hann rjeð
öllum frá landskuldagjaldinu, og eins frá hinu, að skjóta málum
undir dómnefndina, sem áður er frá sagt. Menn gætu að
minnsta lcosti sjeð fyrst, hvað hún gerðiafþeim málum, sem til
hennar vairu komin. Jafnframt þessu gerðist meir og meir á
um usla og illræði um allt land, atfarir á náttarþeli, brennur
og morð. Víðast hvar höfðu þeir menn grímur fyrir andliti,
sem illræðin frömdu. Stjórnin sá nú, að svo búið mundi ekki
duga, og í ræðu sem Gladstone flutti í Leeds 7. októbers,
talaði hann þunglega til 'Parnells, og kvað hann mundu reyna,
að lögin og laganna verjendur ættu sjer enn vopn á móti
óstjórnarráðunum. Tveim dögum síðar svaraði Parnell orðum
Gladstones af mildum þjósti og fyrirlitningu á fundarmóti í
Wexford á Irlandi. Hann sagði það auðsjeð, að Gladstone
væri í rauninni lafhræddur, og hann hefði skjalað i Leeds sjer
til hughreystingar, á móta og þá er drengur blístrar til að
herða upp í sjer hugann, þegar hann gengur í rökkri yfir
kirkjugarð. Fjórum dögum síðar varð hönum þó að öðru enn
að karl væri svo huglaus. þann 13. októbers var Parnell tek-
inn fasturog setturí varðhaldshúsið Kilmainham i Dýflinni, ogtveim
dögum síðar var ymsum öðrum forustmönnum landfjelagsins (þing-
mönnunum: O’Kefly, John Dillon — hinum nýja formanni —
Sexton), fylgt til sömu vistar. Sömu kosti átti sá þingmaður
í vændum, sem O’Connor heitir, en hann komst undan til
Liverpool, og tók þar við forstöðu fjelagsins, sem flutti þangað
sínar bækistöðvar, en þvingunarlögin og afnám mannhelginnar
náðu að eins til írlands. það er sagt um þá alla, sem fastir
voru teknir, að þeir hafi verið við gott skap, og þeir hafi þótzt
öruggrar vonar um, að betur mundi rætast úr raunum ætt-
jarðar sinnar enn á horfðist. A því hefir lika opt verið orð
haft, að írar gangi með glöðu bragði undir hegningar, þegar
svo stendur á sökum sem nú, því þó þeim sje mart misjafnt
borið, þá dregur enginn það af þeim, að þeir sje brennheitir
i trú sinni og ástinni til ættlands sins. Skömmu á eptir að
Parnell var kominn í varðhaldið, hafði einn blaðamaður tal af
honum, og sagðist honum svo frá, að Parnell hefði latið vej