Skírnir - 01.01.1882, Blaðsíða 84
86
RÚSSLAND.
samdist nú svo um, að nefndir af bændum og öðru lands-
byggðafólki skyldu sækja á fund keisarans, tjá honum og
drottningunni lotningu sina, en heimta þangað í staðinn
náðaratlot og blíð viðurmæli. Nú fór að verða heldur mann-
kvæmt í Gatsjína — en vandlega gætt að hverjum einum sem
kom — og má nærri geta, að um slíkt yrði lofsamlega talað
í. öllum blöðum. það er ekki ólíldegt, að slíkar heimsóknir
hafi verið keisaranum og drottningu hans til beztu hughreyst-
ingar, um leið og þau gátu sannfærzt um, að kenningar
Moskófumanna væru rjettar, er þeir segja, að hjá bændafólkinu
á Rússlandi finnist helzt óspillt rússneskt eðli, og þeir standi
öllum stjettum framar í dyggð og drottinhollustu. í júlímánuði
ferðaðist keisarinn til Moskófu, ennar helgu borgar zardóms-
ins, og efast enginn um, að ferðin hafi verið farin að ráði
Ignatjeffs, og að hann hafi viljað láta Alexander keisara heimta
þangað megingjarðir, og sjá, hve girnilegt væri til vistar i
þessum Bilskirrni zarveldisins. Keisarinn svaraði svo kveðju
borgarstjórans, að hann hefði orðið mjög feginn að sjá enn
aðsetursborg enna elztu höfðingja ríkisins, en hún hefði líka
verið öllum borgum á Rússlandi fyrirmynd í dyggum trúnaði
við forfeður sína, og hjer gætu menn enn sjeð sannarlegt
einingarband fólks og fylkis. þetta þótti nú allt vottur um,
að keisarinn hefði ofurselt sig með öllu Gamal-Rússum og
Slafavinum í hendur, en slikt þýða þjóðverjar svo, að hann
hafi fengið þeim taumhaldið, sem vilja, að Rússland hefni
hneysunnar í Berlín 1878. En hins þarf ekki að geta, að sú
hefnd mundi koma niður á þýzkalandi eða Austurriki, eða
báðum samt. Vjer höfum vikið á það í innganginum, hvernig
Rússakeisari virðist hafa viljað eyða slíkum grun með sam-
fundinum við ömmubróður sinn í Danzíg. Um fundinn þurfum
vjer ekki fleira að segja enn áður er komið, en þó það muni
vera áreiðanlegt, að hann hafi orðið þjóðafriðinum til lang-
vinnri tryggingar en margir ætla, þá hafa blöðin á þýzkalandi
og Rússlandi staðið í sífelldum deilum, siðan Ignatjeff kom i
ráðaneyti Alexanders keisara, og látið dæluna ganga með svo
miklum þjósti og gersökum, sem báðar þjóðirnar skyldu nú