Skírnir - 01.01.1882, Blaðsíða 36

38
FRAKKLAND.
eptir enn áður, hvað helzt skyldi efnt í Túnis, eða hverju
leiðangursförin sætti. Vjer skulum að niðurlagi hnýta því
hjer við, sem oss þykir likast til getið. þó stjórnin vilji ekkert
hafa í hámælum, þá ætla menn að tilgangur Frakka sje sá, að
auka landeign sína í Afríku og tengja Túnis við nýlendu sína
á Alzír. þegar þeir köstuðu eign sinni á Alzír fyrir 50 árum,
áttu Túnisbúar að inna þangað lýðskyldu, og því segja menn
að stjórn Frakka hefði þá þegar getað haft meira í takinu, ef
hún hefði viljað. þessi lönd eru hin frjóvsömustu ög auðugustu
af öllum gæðum, og geta því orðið þeim, sem eiga og með
kunna að fara, hin nytjasömustu, sem þau voru á tímum Róm-
verja. Frakkar hafa þegar gróðursett í nýlendu sinni þjóð-
menning og þrifnað Evrópubúa, en þar sem hún ryður sjer til
rúms -meðal ósiðaðra þjóða, vill hún marka sjer sjálf svæði
sem haga þykir. Frakkar hafa þegar mikilvægustu fyrirtæki í
undirbúningi þar syðra, t. d. — auk járnbrautar frá Alzír og
suður yfir Atlantsfjöll og ásíðan suður að Timbúktú í Mið-
afríku — vatnsskurð frá Gabesflóa (i Túnis) suður á láglendið
eða dældarlandið í eyðimörkinni fyrir sunnan Túnis og i
landsuðurhlutanum á Alzír. þar eru vötn, sem Saltvötn eru
kölluð, og í þau á að veita vatni úr Miðjarðarsjó og í
dældina, svo hjer af verði heilt haf, sem nemi 400 fer-
hyrningsmílna. f>egar menn hyggja að, hve slíkt muni
auka frjóvgun og byggðir, samgöngur og flutninga, eða
líta fram til þess tíma, þegar járnbrautir mætast i Timbúktú
frá Senegal að vestan (frá Atlantshafi) og frá Alzir að norðan,
þá er hægt að sjá, hvert mikilræði Frakkar hafa hjer fyrir
stafni. Ef allt tekst svo sem ráð er fyrir gert, þá kemst
undir þá svo mikill landageimur i Afríku, að þrítugfalt Frakk-
land mundi ekki við jafnast. Margir málsmetandi menn á
Frakklandi hafa leiðt löndum sinum fyrir sjónir, hvert hlutverk
þeir ættu í Afríku, og hve aífarabetra og frægilegra þeim yrði
að neyta hjer atgerfis síns, auðs og kappsmuna til að koma
upp miklu þjóðmenningarríki, í stað hins, að hyggja á hefnda-
deilur við granna sina i Evrópu, en eiga þó allt á hættu,
hvernig til kynni að takast.