Skírnir - 01.01.1882, Blaðsíða 82

84
RÚSSLAND.
keim eða snið af háttum enna vestlægu þjóða, en þeim er þó
verst við þjóðverja af öllum, og það er trú þeirra og kenning,
að Rússar eigi að afneita þjóðverjanum og „öllu hans athæfi“,
og fara honum andvígir sem fyrst, og láta til skarar skríða
A því leikur enginn efi, að Ignatjeíf (ráðherra innanríkismál-
anna) sje sömu trúar, og hugðarvinir hans eru þeir Aksakoff
og Katkoíf, og hafa lengi verið í mestu kærleikum við Alex-
ander þriðja. Báðir eru hversdagsgestir við hirð hans, og
Aksakoff hefir gipzt einni af hirðmeyjum keisaradrottningarinnar.
Katkoff hefir Ignatjeff fengið hátt embætti í stjórnardeild sinni.
þá skal enn nefna mann, sem heitir Pobedonoszeff, stælingar-
mikinn og löglærðan Rússaskörung, og eins gallharðan í trúnni
á hið „heilaga zardæmi“ og á trúaratriði grísku kirkjunnar.
Eptir stórtíðindin í fyrra ætluðu margir, að það mundi fá
framgang til stjórnarbóta, sem meiri hlutinn af ráðaneyti keis-
arans fjellst á, og hann hafði sjálfur tekið líklega undir, en
þær vonir brugðust með svo felldu móti, að þeir menn sem
fyr eru nefndir og þeirra bandaliðar komu fortölum sinum við
og sneru keisaranum að sínu máli eða töldu honum hughvarf.
Menn segja, að Pobedonoszeff hafi tekið það að sjer að telja
um fyrir keisaranum, og honum er boðskráin eignuð. þýzkum
rithöfundi (von der Brúggen { „Deutsche Bundschau“ 1882)
segist svo frá, að frumvarpið til nýrrar ríkisskrár hafi verið búið,
og eitt kveld er það skyldi framar ræða i ráðaneytinu, hafi
menn beðið eptir Nabokoff ráðherra dómsmálanna. þegar
hann loks kom, innti einhver hann um, hvað hann hefði svo
lengi dvalið. „En bóðskrá keisarans!“ svaraði Nabokoff.
„Hvaða boðskrá?“ kölluðu þeir allir í einu hljóði — og meðal
þeirra Ignatjeflf, sem ljezt ekki vitta neitt af neinu. Nabokoff
tók þá skjalið fram og las þeim. Hjer mundi flestum illa í
brún bregða, sumir stukku upp úr sætum sínum, og einum
þeirra varð að orði: „hefir zarinn gengið á bak orða sinna?“.
þá tók Ignatjeff fram i byrstur í bragði: „gleymið þó ekki,
góðir hálsar, hverjum þjer hafið eiða svarið!“. Hinir þóttust
nú fara að skilja, hvaðan veðrið stæði á, en að Ignatjeff mundi
þó vera málinu kunnugastur. þeir urðu hjer milli steins og