Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1888, Qupperneq 40

40
raninn af honum, — og svo hafi hann riðið ofan { Almenninga
(ekki norðr yfir fljótið) og einhversstaðar niðr hjá Kápu og gegn-
um í’órsmörk, ofan Langadal, sem kallaðr er, djúpri grasigróinni
dœld, sem gengr eftir mörkinni upp frá Krossá; síðan hafi hann
riðið yfir Krossá og niðr sléttlendið neðst á Goðalandi, eða yfir
tungi na á því neðst, og svo niðr ,Aura‘ ofan með Markarfljóti að
sunnan og norðr yfir það fyrir vestan Merkrrana (svo heitir neðsti
hluti Merkrinnar), vestr fyrir norðan þórólfsfell, enn fyrir sunnan
Tindfjallajökul og svo ofan heiðarnar fyrir ofan Fljótshlíð og það-
an vestr á príhyrningshálsa.
Enn hafi Flosi riðið fyrir norðan Tindfjallajökul, eins og sum-
ir halda og nú mun farið, þá kemr hann hvergi nálægt Goðalandi
og verðr þá frásögnin í Njálu röng. Með þeirri aðferð má gera
Njáiu óáreiðanlega. Enn þessa leið sem eg tala um gat Flosi rið-
ið, og verðr þá alt rétt og öll niðrskipun ferðarinnar kemr heim,
neina Fiskivötnin hljóta að vera önnur enn þau. sem rengjendr sög-
unnar halda, eða nú þekkjast með því nafni.
Eg skal geta þess að fornir vegir liggja yfir þ>órsmörk enn í
dag, sem eg fór eftir, og kafla úr þessum sama vegi held eg
að Flosi hafi riðið ofan í Goðaland. þ>að er og til sönnunar, að
hafi Flosi ekki farið norðr yfir Markarfljót uppi á Laufaleitum;
komst hann ekki yfir fljótið fyrr enn fyrir framan eða norðan
Merkrrana, og má hann þá til að hafa farið þennan veg ofan í
Goðaland sem fyrr segir. þ>að kann að vera að þessi vegr sé nokk-
uð lengri, eða bugr suðr á við ofan í Goðaland; enn hver getr
með réttu ákveðið veginn eftir tómri ímyndun á móti orðum sög-
unnar? Til þess þarf sterkar sannanir, þar sem sögurnar geta
vel staðizt. Sá sem söguna reit var nær að vita þetta. Hver veit
líka, hvort Flosi hefir verið svo kunnugr veginum hér vestan
megin, að víst sé, að hann hafi farið þann veg, sem aðrir kunnugri
mundu hafa farið?
Mánudaginn 20. ág. var eg í Eyvindarholti að gera dagbók
mína. Fór svo af stað yfir í Fljótshlíð og var í Hlíðarendakoti um
nóttina.
þriðjudaginn 21. ág. fór eg út að Hlíðarenda. Skoðaði eg
þar Gunnarshaug, Sámsleiði og skála Gunnars sem kallaðr er.
Á Hlíðarenda er mjög fallegt. Bœrinn stendr hátt; öll Fljóts-
hliðin blasir við suðri, og getr óvíða fegra útsýni. Markar-
fljót hefir þó nokkuð sneytt fegrðina sem áðr var; hefir brotið þar
alt upp í tún, er það hljóp í þverá. Hún kemr niðr úr hlíðinni
skamt fyrir utan Hlíðarenda, lítil á, enn verðr mikil í ieysingum,
enn hún ein hefir ekkert brotið. Fyrir innan Hlíðarenda er Merkiá,
lítil á, sem hefir áðr runnið fyrir sunnan Teigs land, milli Múla og