Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1888, Side 68

68
ið sýndr nokkuru fyrir austan hinn forna bœ, enn haugrinn sé nú
uppblásinn og kominn i sand. Hann kvaðst ennfremr glögt
muna, að innansveitarmenn hafi eitt sinn grafið í hauginn, og hafi
þá fundizt mannsbein; hann minnir það hafi verið mjaðmarspaði;
enn skömmu síðar hafi og fundizt spjótsoddr, blásinn upp úr greft-
inum, enn eigi veit hann, hvar hann er niðrkominn nú1.
Eg skal einnig geta þess, að góðan spotta austr frá hinum
gamla Kirkjubœ og nokkuru neðar er eins og einkennileg stein-
legging, sem menn hér kalla „gamla kirkjugólfið“. þ>að eru 3—4
5—6 strendir basaltsteinar, sem standa upp á endann úr sandinum,
mjög jafnfeldir og eggsléttir að ofan; milli steina þessarra sýnist
víða vera eins og rent væri i „sementi“; enn hversu sem þetta
sýnist vera, þykir mér þetta eigi geta verið mannaverk, enn þó er
þetta svo undarlegt náttúrusmíði, að eg hefi eigi slíkt séð. þ>etta
svo kallaða kirkjugólf eru 9 faðmar á lengdarveg og um 5 faðinar
á styttra veg. þ>etta myndar þó engan veginn neinn ferhyrning,
heldr er eitt stórt vik inn í það á einum stað, og ýms smávik
annarstaðar, og hefir þvi enga húslögun, eins og það nú lítr út.
Eg get einungis um þetta sakir þess, að menn hér hafa trú á, að
þetta sé fornt kirkjugólf af mönnum gert.
Hinn 29. ágúst reið eg austr með Síðu til þess að skoða Flré-
arstungu, sem kölluð er, þar sem Hróarr Tungugoði var veginn
(Sjá I.andn. og Vémundars. og Vígask.). Tunga þessi er eins og
sagan segir milli Foss og Hörgslands, þó nær Fossi. Hér falla
lœkir tveir fram af brúninni, renna ofan hlíðina í djúpum farveg-
um, og koma saman niðr á láglendi; milli þeirra liggr tungan, sem
myndar odda niðr á láglendi, þar sem lœkirnir mætast. þetta er
því alveg eins og sagan segir „milli lœkja tveggja11. Tunga þessi
er fögur mjög og grasi vaxin upp i kletta, Neðst yfir tungusporð-
inn liggr vegrinn; þar rétt við eystri iœkinn myndast nokkur upp-
hækkun; hér hafa menn haldið, að haugr Hróars Tungugoða sé,
og víst er, að hann er hvergi annarstaðar sjáanlegr á tungunni,
því að eg leitaði um hana alla upp í háhlíð. í upphækkun þessa eða
barð hefir verið grafið eigi alls fyrir löngu ekki svo lítil gryfja, og
með því eg sá, að gröftur þessi mundi auðsjáanlega hafa spilt þeim
kennimerkjum, sem hér hefði kunnað að vera, þá leizt mér að það
mundi árangrslaust að grafa hér i. Enn eitt er hér sjáanlegt, að
þeir Móðólfssynir hafa setið hér fyrir Hróari á förnum vegi, þótt
sögurnar tali eigi um það, því hér var gott til fyrirsáturs, með því
að menn gátu dulizt í brekkunum við annanhvorn lœkinn, enn vegr-
1) Spjótsoddrinn úr Hildishaugi mun nú vera kominn á forngripa-
safnið. F. Á.