Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1888, Síða 136

slotar, kemr vanalega afskapleg rigning, enn er ekki nema hreyt-
andi, meðan veðrið stendr sem hæst. petta sagði Ólafr mér.
Ólafr sagði mér og, að haugarnir fyrir neðan Sæból, sem eg
gróf upp, hefði, er hann mundi fyrst til, verið stórir, og engum
hefði þá dulizt, að þeir væri fornir haugar, enn að þeir hafi verið
smámsaman að mínka og blása upp. Enn sagði Ólafr mér, um
brúna, sem liggr niðr hólinn frá Hóli ofan að Sœbóli, er nú er að
mestu niðrsokkin í mýrina, að afi sinn hefði sagt, að í sinni tið
hefði vel sézt til hennar ofan í miðja mýrina.
Frá vatnsbólinu á Hóli og niðr á móts við Sæból er vegr sá,
er Gísli óð eftir lœknum (Gísl.ss., bls. 28. 113), eitthvað um 200
faðmar á að gizka. Niðri í lœknum er blaut leðja, svo að Gísli
hefir sokkið niðr upp í kálfa sumsstaðar. Lœkrinn hefir eigi í hið
minsta breytt sér, að þvi er séð verðr. Hann er víðast 1 smá-
bugum.
Miðlióll heitir skamt fyrir neðan Gislahól, að stefna á bœinn
sem nú er. f>ar eru tóftir, og sést þar af, að þriðji hóllinn hefir
verið þar sem bœrinn er. J>ar erogmikil upphækkun undir sums-
staðar. Fyrir ofan og framan bœinn heita nú Bárðartóftir. f>ar
eru gamlar tóftir, þó miklu yngri enn á Sæbóli.
Hrafnseyri ie/g 1888. Fyrir austan bœinn á Hrafnseyri sjást
leifar af fornri tóft, og er það endinn á henni, er stendr út undan
kálgarðshorni. Hún er mjög niðrsokkin og vallgróin, um 6 faðma
á breidd. Nyrðri hliðveggr hverfr undir kálgarðinn, enn fyrir hin-
um sést votta 8—9 faðma heim á hlaðið. Einkanlega er efra horn-
ið nokkuð greinilegt. Steinar 2 sjást í hinu horninu. J>etta er
fornlegt mjög og útflatt og komið í þúfur. Sjáanlega munu þetta
vera leifar af skála Hrafns Sveinbjarnarsonar, sem mælt er, að hafi
staðið hér. J>etta sá eg betr nú enn f fyrra sinn, er eg kom á
Eyri, þvi að þá stóð smiðjukofi í áðrnefndum kálgarði og veggja-
rúst þar fyrir utan, sem nú er alt búið að rífa á burt. Breidd
þessarar tóftar hefir verið um 36 fet, og er það hœfileg skála
breidd.
Fyrir neðan háu brek.kuna við sjóinn u'an til við Hrafnseyrar-
tún er undirlendi mikið, sléttar grundir og fallegt mjög. Spotta-
korn fyrir utan naustin, sem nú eru þar höfð til uppsátrs, er naust
eitt, ákaflega mikið og fornlegt, hið stœrsta er eg hefi nokkuru
sinni séð. Naustið er grafið niðr í slétta grund, þannig að vegg-
irnir eru lítið eitt upphafðir frá jörðu að utan, enn að innan er
naustið um og yfir 21/2 áln. á dýpt. Á einum stað er úr öðrum
hliðveggnum hlaupið mjög mikið inn, enn alls eigi út, svo sem
þeim er kunnugt, er vit hafa á. Naust þetta er á lengd, svo sem
það lítr út, um 90 fet, enn breidd 24 fet. Lengd naustsins hefir þó