Eimreiðin - 01.01.1918, Qupperneq 76

76
HELJARTÖK MIÐALDAVELDANNA [EimreiÖin
Worms, tóku nú orð sín aftur hver um annan þveran,
heldur en sitja í banni páfa. Nokkrir af bestu stuðnings-
mönnum hans dóu skyndilega. Ekkert gat orðið af þing-
inu i Worms, og jafnvel Saxar, sem legið höfðu eins og
í roti eftir ósigurinn mikla, fóru nú að lyfta upp höfðinu
og hugsa um nýja uppreisn.
pað skorti heldur ekki þá menn í þýskalandi, sem voru
sáróánægðir og reiðir við Hinrik og þótti vænt um að
fá nú átyllu til að slíta trygðum við hann. Og hinir voru
líka margir, á þessari miklu hjátrúar- og kirkjudýrkunar-
öld, sem ekki þorðu að eiga samneyti við hann. Ægilegt
samsæri var sett á laggirnar gegn Hinriki. Páfinn sendi
áskorun um að kjósa nýjan konung, og ýmsir höfðingjar
komu saman í Tribur í þeim erindum. Hinrik var þar
staddur í nágrenninu, og fékk loforð um að mega hanga
í tigninni með ýmsum auðmýkjandi skilmálum, og þvi
þó helst, að hann skyldi hið skjótasta losna úr banninu.
Hann gaf og út opinbera yfirlýsing um, að hann tæki
aftur gerðir Wormsþingsins og ritaði páfanum mjög auð-
mjúkt bréf. Svona var vald páfans og kirkjunnar orðið
magnað!
Gregoríus hafði ætlast svo til, að kirkjufundur yrði
haldinn í Augsburg um veturinn. þangað ætlaði hann
sjálfur að koma, og gera upp allar sakir. En Hinrik sá
í hendi sér, eins og rétt var, að næði þetta fram að ganga,
þá væri úti um hann. Hann réðist því í það snarræði að
verða fljótari til. Um háveturinn lagði hann upp í ferð
yfir Alpafjöll, skömmu fyrir jólin. Kona hans og sonur
fóru með. Ómögulegt er að lýsa þeim kvölum og hörm-
ungum, sem þau urðu að þola uppi á reginfjöllum í
vetrarhörkunum og ófærðinni. Menn páfans höfðu einnig
komist á snoðir um þessa fyrirætlun Hinriks og settu
verði á alla helstu vegina yfir Alpafjöllin, og Hinrik varð
því að fara út af alfara vegum.
Páfinn var kominn yfir Apenninafjöllin á leið sinni til
Augsborgar, þegar sú fregn barst honum, að Hinrik væri
kominn suður yfir Alpafjöll. Fregnin var óljós, og hann