Aldamót - 01.01.1902, Qupperneq 16

20
saurgast af heiftarblóði mannanna, sem þar börðust;
og taldi hann þá, er fyrri urðu til þess að veita mót-
stöðumönnum sínum áverka, að því valda. Sú tillaga
var augsýnilega ívilnan Kjalleklingum til handa. Fyr-
ir þessa sök skyldi nú skift um þingstað; þingið fram-
vegis haldið hinum megin við Helgafell í Þórsnesi
norðaustanverðu. Og þá er Þórður gellir seinna skip-
aði fjórðungaþing á Islandi, varð þar fjórðungsþing
Vestfiröinga. En enn þá meir varð Þorsteinn Þorska-
bíturtilað slaka og virðist hafagjört það meðgóðugeði.
Þorgrímur Kjallaksson, sá er helzt var fyrir þeim frænd-
um, Kjalleklingum, skyldi hér eftir halda uppi hofinu
til helminga við Þorstein, hafa hálfan hoftoll og þing-
menn til helminga. En styðja skyldi hann Þorstein
þaðan í frá til mála allra, ineðal annars til þess að
friðhelga hinn nýja þingstað eftir hverjum þeim regl-
um, sem Þorsteinn vildi við hafa. Þessar tillögur
allar urðu að fullnaðarsætt. Þorgrímur var þar með
orðinn goði. En um friðhelgan hins nýja þingstaðar
í Þórsnesi er ekki annað sagt en það, að ,,eigi var
mönnum þar bannat at ganga örna sinna. “
* *
*
Búist get eg við því, að einhverjum finnist þessi
saga um þingstaðinn gamla í Þórsnessi nokkuð gróf-
gjör og naumast frambærileg á kirkjulegri samkomu.
Þó sé eg ekki ástæðu til að beiðast fyrirgefningar á
þessari tiltekt minni. Efnið er að sumu leyti ljótt.
Því er ekki að neita. En líka á það, sem ljótt er, er
oft lífsnauðsynlegt að minnast opinberlega. Og það
ekki að eins utan kirkju, heldur líka innan kirkju.
Það er einmitt eitt af hinum heilögu hlutverkum
manna í kristinni kirkju að benda almenningi á ljót-