Aldamót - 01.01.1902, Blaðsíða 55
59
opinberunarinnar, að líklegt sé, að þeir yrði ekki fyrír
neinu andlegu tjóni, ef krafan, sem hér var um að
ræða, væri tekin til greina? Er ekki miklu senni-
legra, aS afleiSing þess yrSi sú, aS sumir, jafnvel
margir, misti kristindóniinn algerlega burt úr eigu
sinni ? — Þeir Þórólfur Mostrarskegg og Þorsteinn
sonur hans og allir félagar þeirra höfSu þá trú Helga-
felli viövíkjandi, aS enginn mætti þangað óþveginn
líta, og enn fremur, aS engu kviku mætti granda í
fjallinu nema sjálft gengi þaSan burt. Ekki minni,
heldur öllu meiri hefSarhelgi hefir biblían, bæSi gamla
testamentið og nýja testamentiS, á liðnum öldum haft
á sér í augum kristinna Islendinga eins og allra ann-
arra kristinna þjóSa. Er nokkurt vit í því af kenni-
mönnum kirkjunnar aS fara nú alt í einu meS harSri
hendi aS niSurbrjóta þá trú ? Látum vera, aS sumt í
biblíunni sé, algjörlega mannlegs uppruna, sumt, sem
sáluhjálp syndugra manna alls ekki er undir komin,
sumt, sem því frá upphafi vel hefSi mátt missa sig.
En er nokkur ySar, kærir tilheyrendur, nú þegar til
þess búinn, aS veiSa þaS út úr hinu, sem áreiSanlega
hefir meSferSis hin sáluhjálplegu sannindi? EruS þér
því vaxnir svona alt í einu aS draga þar takmarka-
línu? Eg fyrir mitt leyti þori þaS ekki, get þaS ekki.
Látum alt, sem stendur í ritningunni, vera kyrrt, friS-
heilagt? EySum ekki lotningunni fyrir þessu andlega
Helgafelli kristninnar. Gröndum engu í því fjalli
nema sjálft gangi þaSan burt.
-x
* *
Til er málverk heimsfrægt eftir frakkneskan
mann Jean Francois Millet frá síSastliSinni öld, sem
sumir ySar vafalaust hafa séS í eftirgjörSri mynd.