Aldamót - 01.01.1902, Blaðsíða 29
33
einkend í greininni. Og svo er þar enn fremur veriS
aS dylgja um þaS, aS á bak viS útgefendur og ritstjóra
allra þessara blaöa.sern heyra til andstæSinga-floknum,
standi útlent auövald meö svo og svo stóran mútu-
sjóö, er þeim mönnum sé úr miölaö til launa fyrir
m'Singsverk þeirra og fööurlandssvik. Og meSfratn á
þetta mútufé aö vera komiö héöan úr Ameríku.
Myndi ekki þetta vera saur? Myndi ekki hvert blaö,
sem innhýsir annan eins óþverra — svona heimskulega
og ljóta lygi um suma ágætustu menn þjóöarinnar—,
veröskulda þaS aö vera kallaö saurblaS ? Ætti aS
þurfa nema eina slíka grein til þess aö gjöra blaö þaS,
er meS hana kemur, óalanda, óferjanda, óhæfilegt til
aö koma inn í nokkurt heiövirt hús, ef velsæmistil-
finningin væri nógu mikil hjá almenningi? Og þó
stendur þessi grein engan veginn ein í sinni röS meöal
íslenzkra blaöagreina, snertandi stjórnmál eöa annars-
konar flokksmál, í nútíöinni. ÞaS úir og grúir af
svipuöum saurugum skammargreinum í blööum vor-
um mörgum. — Nú skal eg nefna aöra grein í einu
blaöi ,,Bjarka“, sem kom til mín meö sömu póst-
feröinni frá Islandi eins og hin áminsta grein í
,,Austra“. ÞaS er ekki stjórnmálagrein. EfniS er
alt annaS. Greinin er um trúna á annaö líf, ekki,
aS því er viröist, frumrituö á íslenzku, heldur á ein-
hverri annarri tungu, af ónafngreindum manni. Dr.
x er hann kallaöur. Þar er leitast viS aö færa rök
fyrir því, aö lífstilvera eftir dauöann sé í mesta máta
ósennileg, enda telur höfundurinn óhætt aS fullyrSa
þaS, aS til þess viti enginn maöur meö fullri vissu,
aö annaS líf eftir þetta sé til. En svo er spurt :
,,Er oss nauösynlegt aö trúa á annaS líf?“ Og