Andvari - 01.01.1981, Síða 109

ANDVARI
BUGUMST EKKI, BRÆÐUR GÓÐIR -
107
innan borðs hrundið úr vör í Reykjavík, og þótti víst engum tíðindum sæta.
Skipinu var að sögn beint inn á Kollafjörð eða á lúðumið þar í nánd. Þótt
sitthvað bæri til tíðinda í róðrum á þessum árum, voru dagblöðin harla orð-
knöpp um slíka atburði, og það svo, að furðu gegnir. Það langgleggsta, sem
ég hef fundið um róður þennan, sem þó því miður varð frásagnarverður, áður
en degi lauk, birtist í ísafold miðvikudaginn 23. maí 1888, bls. 93:
„DRUKKNUN
I gær kollsigldi sig skip hér á uppsiglingu úr fiskiróðri, á Hólmasundi, nærri
Akurey. Formaðurinn Ófeigur Guðmundsson, bóndi á Bakka við Reykjavík,
sonur Guðmundar bónda á Ásum í Eystri-Hrepp, drukknaði, ásamt 2 hásetun-
um, Jóni, hálfbróður formannsins, og Steini lausamanni; en öðrum 3 var
bjargað af kili. Ófeigur heitinn var valinkunnur maður og vel að sér gjör.“
Hér var ekki verið með málalengingar. Við hefðum sannarlega þegið að
fá eilítið nánari fréttir af sjóslysi þessu. Til að mynda: hver (eða hverjir) voru
svo lánsamir að bjarga þarna 3 mönnum úr sjávarháska? Hversu lengi höfðu
mennirnir verið á kili, er hjálpin barst? Hvað hétu þessir þrír menn, sem
þarna voru hrifsaðir úr heljargreipum? Lík Jóns háseta rak á land samdægurs.
Hvar rak það á land?
Við höfum kynnzt hér að framan einum af þessum skipreikamönnum: Sig-
urði Eiríkssyni, er kenndi sig við Hlíðarhús, eftir að hann fluttist til Reykjavík-
ur. Sigurður komst á kjöl jafnskjótt og skipinu hvolfdi. Ófeigur formaður komst
aftur á móti aldrei á kjöl, en náði tökum á fótum Sigurðar og hélt sér þar
dauðahaldi, en hann örmagnaðist, áður en björgun barst, og hvíldi þarna í örm-
um Ægis til 11. júlí, eins og síðar kemur í ljós.
En þótt Sigurður Eiríksson kæmist lífs af úr þessu sjóslysi, gat hann ekki
upp frá þeim degi borið fyrir sig fæturna. Þeir krepptust og biluðu svo gjör-
samlega, að hann varð að stumra áfram á tveimur hækjum. Og fleiri líffæri
Sigurðar urðu hart úti í þessu volki. Svo harkalega var þjarmað að brjósti
hans, að hann fékk blóðspýting, og höfðu einnig þau meiðsli alvarleg og lang-
varandi eftirköst í för með sér. Úr þessu mikla örlagaveðri kom Sigurður því
sem örkumlamaður til æviloka. Það hefur löngum þótt frásagnarverð hetjudáð
að halda sjálfum sér á kili skips í ólgusjó. Ekki betri handfestu en þar er að
fá, mun því víst mörgum finnast það nálega ofurmannleg hreysti að sleppa
ekki svo naumu taki með fullorðinn mann haldandi sér í fætur hans. En
minnilegur hefur Sigurði orðið atburðurinn, sem gjörðist á Hólmasundi þenn-
an maídag.
Um sjóslys þetta getum við fræðzt nánar, ef við lítum í kirkjubók Dóm-
kirkjunnar í Reykjavík. Þar getum við lesið þetta undir liðnum: „dánir 22. maí
1888: Jón Eiríksson 26 ára, ógiftur vinnumaður hjá föður sínum í Sólheim-
um 1 Ytri-Hrepp [Árnessýslu], sjómaður á Bakka [við Reykjavík]. Greftraður