Andvari - 01.01.1981, Page 147

Úr endurminningum systur Clementiu
Frá komu kaþólsku nunnanna
til íslands 1896
Haraldur Hannesson þýddi,
ritaði formálsorð og samdi nokkrar skýringar.
Ég er kominn á þann aldur, að ég á það stundum til að ganga á vit minn-
inganna. Þá reika ég um gamla vesturbæinn, þar sem ég sleit barnsskónum,
geng niður að höfn og vestur í Ánanaust. Þar í fjörunni lékum við okkur börn-
in, létum smásteinvölur flytja kerlingar á spegilsléttum haffletinum eða veidd-
um smáufsa á Kríukletti. Stundum duttum við í sjóinn og komum holdvot
heim. Nú er allt þetta horfið og aðeins hugljúfar endurminningarnar eftir.
Þannig reika ég áfram, og leiðin liggur upp Stýrimannastíginn í áttina að
Landakoti. Þegar ég var barn, var Landakotstúnið að mestu óbyggt, og þar
lékum við börnin okkur alla daga. Við vorum hamingjusöm og áhyggjulaus,
og tíminn leið allt of fljótt. Áður en varði, tók alvara lífsins við.
Efst á hæðinni stóð Landakotsspítalinn elzti og gamla kirkjan, þar sem
bróðir Ferdinand1 hringdi klukkum af svo mikilli tilfinningu og svo fagurri
hrynjandi, að hljómar þeirra óma enn í huga mér eftir öll þessi ár.
Ekki langt frá var prestahúsið og áfast við það Landakotsskólinn, sem
fullgerður var árið 1909. Nú er gamli spítalinn og gamla kirkjan horfin og
hafa fyrir löngu lokið hlutverki sínu. Það er lífsins saga og tjáir ekki um að
fást. En við sem ólumst upp á þessum slóðum finnum til sársauka, og það er
eins og hluti af okkur sjálfum sé horfinn og komi aldrei aftur. En lífið heldur
áfram, svo er forsjóninni fyrir að þakka. Nú er mikil stofnun risin upp, þar
sem gamli spítalinn var, og fögur dómkirkja komin í stað timburkirkjunnar
gömlu.
Þegar mér verður hugsað til bernskuáranna, geng ég einatt um í graf-
reitnum bak við kirkjuna til þess að minnast látinna vina, sem þar hvíla. Hann
er friðsæll og fagur og umhirða nunnanna slík, að manni hlýnar um hjartaræt-
ur. Maður skynjar, að hér er hlúð að jarðneskum leifum hinna framliðnu af
alúð og kristilegum kærleika.
1. Bróðir Ferdinand Reyners var af belgískum uppruna, fæddur árið 1877 í bænum Itter í
Limbourghéraði. Hann kom hingað til lands árið 1910 og dvaldist hér til æviloka 1966. Bróðir
Ferdinand var lengst af umsjónarmaður búsins og kirkjueignanna í Landakoti og var með
afbrigðum duglegur og hugkvæmur búsýslumaður. Hann stundaði frímerkjasöfnun af miklu
kappi 0g var á sinni tíð einn kunnasti frímerkjasafnari landsins.