Andvari - 01.01.1981, Blaðsíða 148

146
FRÁ KOMU KAÞÓLSKU NUNNANNA TIL ÍSLANDS 1896
ANDVARI
Þegar ég reika þarna um, verður á vegi mínum hvert nafnið af öðru, sem
vekur í brjósti mér hlýhug og kærar minningar. Þarna er gröf Meulenbergs
biskups,1 sem tók okkur skólastrákana ærlega í karphúsið, þegar við höfðum
gert eitthvert skammarstrikið. Þarna er gröf Ferdinands munks, sem kenndi
olckur að safna frímerkjum og kallaði okkur til kvöldsöngs með unaðslegum
klukknaóm. Og þarna hvíla allar nunnurnar, sem komu hingað til lands hver
af annarri til þess að hjúkra sjúkum af kristilegum kærleika og köllun, trúar
þeirri kenningu Fjallræðunnar, að varast skuli að gera góðverk í augsýn annarra.
Já, þær eru orðnar nokkuð margar nunnurnar í Landakoti, sem á liðnum
áttatíu og fimm árum hafa lagt leið sína út á hjara veraldar til þess að hjúkra
og líkna og hvíla nú í íslenzkri mold.
Þegar ég hef gert bæn mína og geng hægt út frá þessum helga stað, verður
mér litið á látlausan legstein, hreinan og snyrtilegan. Á honum stendur:
Systir MARÍA CLEMENTIA
25. ágúst 1875 - 5. febrúar 1933
R. I.P.2
Eg staðnæmist andartak, og aftur streyma minningar fram í huga mér. I
einni svipan kemur hún Ijóslifandi fram fyrir hugskotssjónum mínum. Glæsi-
leg kona, ekki hávaxin, nokkuð gild, ákveðin á svip, en óvenju fríð og góðleg.
Þegar ég var barn í Landakotsskóla, naut ég leiðsagnar hennar. Hún agaði
okkur strangt og lét aldrei bilbug á sér finna, hversu baldnir og óþekkir sem
við krakkarnir vorum. Og sjálfsagt hef ég ekki verið í hópi þeirra beztu. Mér
hefur meira að segja verið sagt, að ég hafi á stundum verið óvenju erfiður við-
fangs. En hvernig sem það kann að hafa verið, þá er það víst, að systir Cle-
mentia kunni á mér tökin og gat ávallt hamið mig, þegar ég var hvað verstur.
Hún hafði lag á því að hrósa á réttan hátt því litla, sem ég gat gert, og laðaði
fram ýmislegt það í fari mínu, sem var jákvætt. Hún kunni þá list að fá okkur
verkefni, sem við réðum við og heilluðumst af. Hún hjálpaði okkur og sparaði
aldrei tíma né fyrirhöfn til þess að leiðbeina okkur til þroska og styðja við
bakið á okkur, þegar á bjátaði. Sjálfur á ég dýrmætar minningar um þann hlý-
hug og þann skilning, sem hún gat sýnt, þegar mikið lá við. Sú saga skal ekki
rakin hér, enda gerist þess ekki þörf.
Hér eru því miður ekki tök á að gera ævistarfi systur Clementiu þau skil,
sem verðugt væri, og verður það að bíða betri tíma. Hér verða aðeins rakin
helztu æviatriði hennar.
1. Johan Martin Meulenberg Hólabiskup, fæddur í Hillensberg í Kölnarerkibiskupsdæmi árið
1872. Hann tók prestsvígslu í Alsír 1899, en kom hingað til lands árið 1903 og starfaði hér á
vegum Kaþólsku kirkjunnar til æviloka. Árið 1923 var Meulenberg gerður postullegur prae-
fectus á íslandi, en 1929 varð ísland sjálfstætt umdæmi og Meulenberg skipaður biskup þess.
Willem kardínáli van Rossum, sem skömmu áður hafði vígt hina nýbyggðu Krists-konungs
dómkirkju í Landakoti, vígði hann til biskups. Martin Meulenberg Hólabiskup andaðist í
Reykjavík 3. ágúst 1941.
2. R. I. P. er skammstöfun latnesku orðanna Requiescat in pace, sem þýða: Hvíli [hún] í friði.