Andvari - 01.01.1992, Qupperneq 44

42
GUÐMUNDUR ARNLAUGSSON
ANDVARI
Stjórnun heimavistar er ekki auðveldasti þátturinn í skólastjórn,
en skiptir mjög miklu máli fyrir velgengni skóla. A Akureyri var stór
heimavist í skólahúsinu sjálfu og þar bjuggu einnig skólameistara-
hjónin. Þeim tókst að gera heimavistina að stóru heimili þar sem
reglusemi og iðjusemi réðu ríkjum. bað orð lék á að nemendur í
heimavist stunduðu nám sitt að jafnaði betur en þeir sem bjuggu í
bænum, heimavistin varð kjarni skólans. Og í raun mátti kalla að
skólinn væri eins og stórt heimili utan og ofan við smábæjarlífið á
Akureyri.
Pessi heilsteypti skólabragur sem greip nemendur svo sterkum
tökum var rnesta afrek Sigurðar Guðmundssonar sem skólamanns.
Hann mótaði skólann með persónuleik sínum og hafði óvenjulega
öflug persónuleg áhrif á fjölmarga nemendur, ekki síst þá sem mikið
var spunnið í. En hann var ekki mikill nýjungamaður í skólamálum.
Frá honum er ekki komið mikið af nýjum hugmyndum um námsefni
né ytri gerð skóla. Sjá má í ritum hans, að honum voru ljósir ýmsir
gallar á skipulagi framhaldsskólans, námsefni hans og kennsluhátt-
um. Engar tillögur gerði hann þó til úrbóta, enda hafði hann lítinn
áhuga á skipulagsmálum og var ekki sýnt um þau. En hann hafði
skarpan skilning á vandamálum uppeldis og beitti honurn svo vel í
skólastjórn sinni, að lítill vafi leikur á því að hann hefur verið ein-
hver snjallasti skólamaður á landinu um sína daga.
11. Hugvekjur og mannaminni
Hér á undan hefur verið getið helstu ritsmíða Sigurðar er á prent
komust: ritgerða hans um bækur og menn frá því að hann byrjaði að
skrifa ungur stúdent. Eftir að hann varð skólameistari á Akureyri
dró úr þessum skrifum, en í staðinn komu skólaræður hans er birtar
voru í skýrslum skólans. Þó birti hann óvenjulega og merkilega grein
í tímaritinu Eimreiðinni 1923: „ívar beinlausi endurborinn“, og aðra
um Hermann Jónasson frá Þingeyrum árið 1925 í tímaritinu Iðunni.
Ymsir söknuðu þó bókmenntaskrifa hans, og má þar nefna að Jón
Helgason prófessor í Kaupmannahöfn hvetur hann til að skrifa (í
bréfi frá 1928): „Þú ert í tölu þeirra örfáu íslendinga sem geta skrifað
þannig um bókmenntir, að hvarvetna sé boðlegt.“37