Andvari - 01.01.1914, Page 9

Steingrímur Thorsteinsson,
5
gleymt móðgunaryrðum rektors. Jón taldi Arnljót
Ólafsson liafa verið aðalhvatainanninn, en Benedikt
Sveinsson og hafa lagt mikið til æsinganna. En
drýgstan lilutann átti þó sjálfur bæjarfógetinn Kristján
Kristjánsson, að hans dómi, í »pereatinu«.
Oflar en einu sinni bar »pereatið« á góma, með-
an eg starfaði með Steingrími Tliorsteinsson í bibl-
íuþj'ðingarnefndinni. Hallgrímur biskup braut upp
á því. En Steingrímur vildi ekki um það tala.
Hann var einn þeirra pilta, er harðast urðu úti;
því að hann var meðal þeirra, er útiloka álli
frá því að taka próf vorið eftir. Samt varð ekki
úr því, og ætla menn, að hann liaíl þar notið
föður síns. En þegar Sveinhjörn Egilsson dó tveim
árum síðar og fregnin um lát hans barst til Kaup-
mannahafnar, yrkir Steingrímur liið fagra kvæði silt
um liann. Það er fult af lolning og aðdáun fyrir
mannkostum, gáfum, óðsnild "og vísindastarfsemi
Sveinbjarnar, og í því gerir hann þessa játning:
Heims ertu skilinn mörg við mein,
mun enginn trega þitt við leiði,
að hendi mótgjörðar hörðum stein
og hjarta særði þess, er deyði?
Tú stendur nú við liástól hans,
sem hreinum vilja launin gefur;
svift er hurt þyrna sárum kranz,
en sveigur ljóss þitt enni vefur.
Allur kali út af misklíðinni er gersamlega horfinn,
og fremur hallar Steingrímur á sig og piltana. I
formálanum fyrir Ljóðmælum eftir Jón Þorleifsson,
er hann ritaði 18(38, telur hann »upphlaupið móti
rektor Sveinbirni Egilssyni« verið hafa »óyndisúrræði«.
Steingrímur útskrifaðist úr latinuskólanum 1851,
en fekk eigi nema 2. einkunn, 82 stig. Þó fékk liann
ágætiseinkunn í þýzku, munnlegri latínu, grísku og
eðlisfræði. Meðal þeirra, er útskrifuðust með Stein-