Andvari - 01.01.1914, Blaðsíða 69

meö Eskimóum.
65
þá hafðir inni). Eskimóar j'firleitt vilja hafa loft-
gott hjá sér, en vilja þó heldur að snjóhúsið sé loft-
þungt heldur en kalt. Því er túðan höfð víð eða
þröng eftir því hvað rnikið er til að brenna, frá 1 þml.
til 4 að þvermáli.
Þegar búið er að koma öllu fyrir inni í snjó-
húsinu, þá er það siður Eskimóa að fara úr og
sitja berir ofan að mitti. Á sumum ferðunum höfð-
um við eldavélar úr steypujárni (fengnar frá hvölur-
um í fyrri daga) og kyntum heitt, Það má virðast
undarlegt ókunnugum, að snjórinn skyldi ekki bráðna
í slíkum funandi hita. En í norðurhluta Ameríku
sézt það títt á vetrum, að svell er á gluggum alt að
Vs þml. á þykt, þó að heitt sé inni. Eins og kuld-
inn svellar gluggann eins heldur hann snjóhúsinu frá
að bráðna.
Það var stundum, er ég sat í snjóhúsinu létt-
klæddur, en norðankólgan hvein úti fyrir, að ég dáð-
ist að því hve ráðugur maðurinn er að sigrast á
erfiðleikum náttúrunnar. Ekki þurfti að setja upp
vetlinga til að skrifa dagbókina, ekki var hrímið eða
vætan eða lirollurinn, engin af þeim þrekraunum,
sem norðurfarar fjöljnða um í sínum bókum. Ekki
þurfti heldur að svifta tjaldi að morgni, né draga
þann freðna 10 fjórðunga bagga allan daginn; við
þurftum ekki annað en stinga snjóskálminni í beltið
og áttum þá víst húsaskjólið, hlýtt og notalegt fyrir
næstu nótt.
Ferðinni var heitið til Richard-eyjar, suðurodd-
ans; þar átti Roxy von á að hitta frænda sinn, Ovay-
uak í hverfisplássinu Kigirkbayuk. Að kvöldi hins
S. dags náðum við þangað, og höfðum þá átt 5 daga
sultarvist, en þar voru þá hvorki rnenn né nokkur
Andvari XXXVIII. 5