Andvari - 01.01.1914, Page 13

Steingrimur Thorsteinsson.
9
Ber einna mest á þessu sumstaðar í þýðingunni á
Æfintýrum Andersens.
Árin 1884—89 var Steingrímur útgefandi ársrits-
ins »Iðunn«, ásamt þeim Birni Jónssyni og Jóni
Ólafssyni. Komu í því kvæði eftir liann o. fl. Þá
ritaði hann og ritgerðir í »Eimreiðina«, tímarit dr.
Valtýs Guðmundssonar, og þar birlust einnig kvæði
eftir hann, þýdd og frumsamin.
Kenslubækur samdi hann tvær, aðra í dönsku
og hina í þýzku. Dönsk lestrarbók hans kom út 1880,
en hefir verið endurprentuð hvað eftir annað (4. lit-
gáfan 1908). Pýzk lestrarbók með stultri málmynda-
lýsingu og orðasafni kom út 1880.
Frumsömdum ljóðum sínum safnaði Steingrímur
í sérslaka bók 1881. Komu Ljódmœlin út á kostnað
Kr. Ó. Þorgrímssonar og náðu brátt mikilli hylli
meðal íslendinga. Þau hafa verið prentuð tvisvar
síðan: önnur útgáfa, aukin, 1893, lijá Gyldendal í
Khöfn, en þriðja útgáfa, enn mikið aukin, í Reykja-
vík 1910, á kostnað Sigurðar Kristjánssonar bóksala.
Svo miklar vinsældir hefir »Steingrímsbók« — en svo
eru Ljóðmælin iðulega nefnd meðal alþýðu — hlotið,
að fram úr henni fer engin ljóðabók sem stendur
hér á landi.
Árið 1895 varð Steingrímur yfirkennari við lalinu-
skólann og loks rektor við þessa sömu stofnun 1904,
en hún hafði þá fengið nýtt nafn: hinn almenni
mentaskóli. Hann var þá 73 ára að aldri, og mun
sjaldgæft að mönnum sé falin sú staða á þeim aldri.
En nokkuru mun það hafa ráðið um, að hann var
óvenjulega ern og auk þess vinsælt þjóðskáld. Hann
gengdi því embætti í 9 ár. Sumarið 1913 mæltist
hann eftir að fá lausn. Samþykti þá alþingi, að veita
honum sérstök heiðurslaun, auk lögmætra eflirlauna,
er hann léti af kenslustarfinu. En áður en til þess
kom, var æfi lians öll.