Andvari - 01.01.1914, Qupperneq 65
meö Eskimóum.
61
að kólna, því hröðuðum við ferðinni sem mest og
komum heim aftur á 8. degi.
Eftir 20. nóvember hætti sólin að sjást upp yfir
rana Klettafjallanna, sem liggur út til sjávar, og eftir
það var dimt allan sólarhringinn í 11 vikur. Eg
hafði kviðið fyrir rökkri því, með því að flestir, sem
í norðurveg hafa farið, hafa lýst þeim sólarlausu
»dögum« mjög svo ömurlega. Ef til vill hefir þeim
leiðst myrkrið; má og vera, að þeir hafi ætlað les-
endum koma betur, að frásögnin um svaðilfarir þeirra
— ef svaðilfarir mega kallast — væri sem söguleg-
ust. Ég komst að því hjá Eskimóum, að þeir kviðu
fyrir rökkrinu álíka og borgarbúi fyrir sumarleyíi
sinu. Þá er of dimt til að veiða dýr, og er þá vana-
lega farið að heiman, nokkur liundruð mílur, ef til
vill, að heimsækja kunningjana, eða þeirra er beðið
heima. f*ar af skildi ég, að píslarsögur norðurfar-
anna sönnuðust ekki af reynslu Eskimóa, en ég lifði
samt í voninni að mér mundi auðnast að taka út
frásögulegar þrautir í myrkrinu, er ég gæti á síðan
skemt með í samkvæmum, eins og norðurfara-köpp-
um er títt, — enda þótt Eskimóar væru orðnir svo
vanir volkinu, að þeir vissu ekki sjálfir, hvað bágt
þeir æltu. En sú von átti ekki fyrir sér að rætast;
ég hlaut nauðugur viljugur að lcomast að þeirri nið-
urstöðu, að ferðalag mitt hefði mishepnast að því
leyti til, að ég gæti ekki stært mig af þrautum og
þrekraunum, þegar heim kæmi. »Farðu að dæmi
Rómverja í Róm«, er torn málsháttur, sem á hvar-
vetna við; hver sem breytir eftir honum, er viss að
uppskera ánægju og velllíðan, og svo reynist mér,
en ekki er hann hentugur til eftirbreytni, ef leita skal
frásögulegra atburða.