Menntamál - 01.12.1963, Qupperneq 17

MENNTAMÁL
103
að síður notfærum við okkur ekki til fulls þá möguleika,
sem fyrir hendi eru, í viðleitninni til að setja hverju barni
raunhæft mark að keppa að. Né þekkjum við eða nýtunr
til fulls færni hvers barns til að nema, þegar það hefur
lilotið góða aðlögun, lrer traust til sjálfs sín og er vel kennt.
Möguleikar eru á því, að frekari þróun í uppeldisvísindum
dragi rir vangengi, svo að það eigi sér stað aðeins að óveru-
legu leyti. Öruggt er, að létt yrði byrðinni, sem skólarnir
leggja á fjórðung eða jafnvel helming allra l)arna, sem
þeir fræða, ef við notfærðum okkur það, sem við vitum.
Afleiðingar pess að nemandi nœr ekki. settu marki.
Þá er rætt urn þann hóp nemenda, sem ekki nær settu
marki og afleiðingar þess. Á það er bent, að erfitt sé þó
að komast að ákveðinni niðurstöðu, þar sem kröfur séu
mjög mismunandi eftir hinum ýmsu skólakerfum. Dæmi
er tekið frá Belgíu um þetta efni m. a. Þar hefst skóla-
skylda, þegar börn verða sex ára. Samkvæmt þessu dæmi
sitja um 15/cc barna eftir að loknu fyrsta ári. Síðan lækkar
hlutfallstala þeirra sem falla um 4%c við lrvert ár. Miðað
er við aldursflokkaskiptingu. Um tveir þriðju nemenda
ljúka barnafræðslustiginu á tilskildum tíma án þess að sitja
tvisvar í sama bekk einhvern tírna á þeim sex árum, sem
barnafræðslan varir. Helmingur nemenda, sem fallið hafa
einu sinni, vilja falla aftur og aftur. Ljóst er af því, að
endurtekning á sama námsefni hefur ekki gert þessum nem-
endnm kleift að sækja sig síðar. Tölur frá öðrum löndum
Evrópu sýna svipaða útkomu. í Englandi er þessu öðru-
vísi hagað. Þar eru nemendur ekki látnir sitja eftir, heldur
eru nemendur flokkaðir í bekki eftir getu og námskröfur
breytilegar eftir því á stigi barnafræðslunnar. Ef finna
ætti út, hve stór hópur barna er fyrir neðan meðallag í
Englandi, yrði því að draga einhvers staðar markalínu,
Jiar sem miðað væri við ákveðnar kröfur. Þetta hefur raun-
ar verið gert. Eftir nákvæmar rannsóknir og próf í lestri,