Menntamál - 01.12.1963, Qupperneq 44

130
MENNTAMÁL
lengri dvalar er vistheimilið í lireiðuvík. Vistheimili þetta,
sem rekið er af ríkinu, er ætlað drengjum hvaðanæva a£
landinu, en láta mun nærri, að Reykjavík hali notið um
10 þeirra plássa, sem þar eru. Þar sem venjulegur dvalar-
tími hvers drengs er um tvö ár, getur barnaverndarnefnd
Reykjavíkur komið þangað um 5 drengjum árlega. Sam-
kvæmt yfirliti barnaverndarnefndar yfir áratuginn 1950—
1960, voru til jafnaðar um 10 drengir kærðir árlega, þrisv-
ar eða oftar fyrir hegningarlagabrot. (Þess má. geta, að brot-
in eru í flestum tilfellum fleiri en kærurnar). í þessum til-
fellum hafa umvandanir og viðræður við drengina og for-
eldra þeirra orðið árangurslausar. Samkvæmt því, sem áður
er sagt um fjölda plássa í Breiðuvík, verður aðeins um
helmingi þessara drengja komið þangað. Hvað hinum helm-
ingnum við kemur, verður að fara sem fara vill.
Fyrir unglingsstúlkur, sem lent hafa í brotum, höfum
við, sem kunnugt er, engan samastað. Til að gefa hugmynd
um fjölda þessara stúlkna má geta þess, að kvenlögreglan,
sem er þessum málum kunnugust, hafði á s. 1. ári afskipti
af 42 telpum 16 ára og yngri vegna lauslætis og ölvunar.
Fáeinum þessara stúlkna hefur á undanförnum árum verið
ráðstafað á uppeldisheimili í Danmörku. Fáum öðrum hef-
ur verið komið á einkaheimili úti á landi, með misjöfnum
og þó víst oftar litlum árangri. Flestar lifa lífi sínu áfram
án þess að barnaverndarnefnd eða aðrir fái rönd við reist.
Þær sem verst eru staddar eru á vergangi milli stofnana eins
og upptökuheimilisins að Elliðahvammi, Farsóttahússins
og Kleppsspítalans. Ég get ekki hætt svo þessari upptaln-
ingu, að ég minnist ekki á enn einn hóp barna, þau sem
hætta að sækja skóla án lögmætra ástæðna, ekki einungis á
síðustu árum fræðsluskyldunnar, heldur einnig áður en
barnapról'i lýkur. Ekki er vitað hversu mörg þessi börn
eru. Þau hafa ekki verið talin fram að þessu. í fæstum til-
fellum mun hafa verið kvartað til barnaverndarnefndar,
enda skólastjórum kunnugt um tilgangsleysi þess, en oft