Jörð - 01.10.1941, Qupperneq 121

ur flýtt mjög fyrir skilningi á góðri tónlist og auk-
ið mjög áhuga manna fyrir henni, og þar með aukið ánægj-
una af þvi að hlusta á hana.
'\7' IÐ ISLENDINGAR erum bókmenntaþjóð, ein hin
’ frægasta i heimi, að við segjum oft sjálfir. Islending-
ar liafa yndi af skáldskap og þeir eru yfirleitt vel að sér
í hinum mismunandi formuin skáldskaparins. Þeim er
þetta í blóð boriS. Þess vegna fussar heldur enginn Islend-
ingur við því, að skáldverk eftir Shakespeare, Goethe,
Schiller eða Jóhann Sigurjónsson séu flutt í útvarpinu.
Þeir íslendingar eru mjög margir, sem skilja listaverk eins
og Fjalla-Eyvind eða kvæði Einars Benediktssonar, enda
þótt þau kunni i fyrstu að valda nokkrum heilabrotum
og krefjast óskiftrar atliygli lesandans. Þetta eiga menn því
að þakka, að þeir eru aldir upp við skáldskap og bók-
menntir. En á sama hátt skilja t. d. þýzkir tónleikaáheyr-
endur 9. sinfóníu Beethovens og önnur klassisk meistara-
verk, og fá að fullu notið þeirra vegna þess, að Þjóðverjar
eru tónlistarþjóð, ekki síður en við erum hókmenntaþjóð.
Ég bið lesendur að skilja ekki orð mín þannig, að ég geri
lítið úr þekkingunni. Það er síður en svo. En þekking og
skilningur er hér ekki það sama, því þó að sérfræðikunn-
áttu vanti, á það, sem kemur frá hjartanu, að geta náð
til hjartans, á þeim vegum, sem ég að minnsta kosti get
ekki með orðum lýst. Þeim, sem óttast það, að tónlistin só
þeim lokaður heimur, vegna þess, að þá skorti alla sér-
þekkingu, vil ég benda á þaS, að t. d. skógurinn í öllu sínu
litskrúði hrífur augað, enda þótt maður sé livorki skóg-
fræðingur né málari. Maður skilur skóginn um leið og
hann hrífst af fegurð hans, þó að það myndi vafalaust
auka mjög á ánægjuna, ef maðurinn þekkti hinar einstöku
trjátegundir og kynni að aðgreina þær. Þótt þekkingin nái
skammt hjá mörgum, eru ekki öll sund lokuð fyrir því.
Sá fær meðtekið andann, er aðeins vill veita honum mót-
töku, og ég fullyrði, aÖ tónlistin komi til móts við hvem
þann, sem hlusta vill á hana vitandi vits.
jörð 423