Uppeldi og menntun - 01.09.2004, Blaðsíða 73

JÓHANNA EINARSDÓTTIR
Það er allt í lagi að vera með svona eitthvað fyrir sjálfan sig, en mér finnst
þetta samt ekkert styrkja mig í því sem ég vissi um þau. Mér finnst þetta
nákvæmlega það sem ég vissi um krakkana hvernig þetta kemur út. En ef
skólinn þarf að hafa þetta allt á hreinu þá kannski er það styrkur ef ein-
hver annar tæki við þeim, skilurðu, ég veit það ekki ... En samt eru svo
margir sem hafa látið það í ljós ... að þeir vilji ekki fá neitt að vita um börn-
in, vilji kynnast þeim á eigin forsendum, ekki hafa neitt í höndunum um
þau. Mér finnst það á vissan hátt gott líka, að ekki sé búið að mata þá á
einhverjum upplýsingum og kannski stimpla þau að einhverjum hluta eða
einhverju leyti.
Foreldrar
Foreldrasamstarf er nokkuð breytilegt hjá þessum kennurum. í grunnskólabekkjun-
um fara samskipti við foreldra að mestu fram eftir formlegum leiðum svo sem kynn-
ingarfundum áður og eftir að skóli hefst, einstaklingsviðtölum við foreldra tvisvar á
ári og upplýsingabæklingum til foreldra. í skóla Söru var foreldrum boðið að koma
og fylgjast með í skólastofunni og var einn dagur í viku tekinn frá fyrir það. Um
helmingur foreldranna þáði þetta. Samskipti við foreldra áttu sér einnig stað í gegn-
um heimavinnu, einkum í lestri og stærðfræði. f skóla Maríu voru meiri tengsl við
foreldra þar sem einn kennarinn í hópnum hafði einnig umsjón með skóladagvist.
Samskipti leikskólakennaranna við foreldra voru töluvert meiri en samskipti
grunnskólakennaranna við foreldra. í leikskólanum voru einnig formlegir fundir
með foreldrum og einstaklingsviðtöl við foreldra, en auk þess voru dagleg samskipti
við foreldra þegar þeir komu með og náðu í börnin sín. í leikskóla Andreu var mik-
ið samstarf við foreldra þar fyrir utan þar sem skólanum er að hluta til stjórnað af for-
eldrum.
Leikskólakennurunum og grunnskólakennurunum fannst væntingar foreldra
töluvert ólíkar. Leikskólakennararnir töldu að foreldrar væru yfirleitt þakklátir og
áhugasamir um það sem leikskólinn væri að gera. Andrea sagði:
Þau eru yfirleitt mjög áhugasöm um hvað börnin eru að gera og spyrja ef
maður er að gera eitthvað nýtt. Og hérna upplifir maður mikið hrós. Það
er mjög oft sem manni er hrósað fyrir að maður sé að gera vel. Og það er
náttúrulega alveg ómetanlegt.
Leikskólakennararnir töldu að foreldrar væru orðnir meðvitaðri og hefðu meiri skoð-
anir á leikskólastarfinu en áður. Áður fyrr hefðu foreldrar ekki gert neinar kröfur um
að börn lærðu neitt í leikskóla, heldur að þau hefðu þar tækifæri til að leika sér með
öðrum börnum. Þeir voru sammála um að það heyrði til undantekninga ef foreldrar
gerðu kröfur um að börnunum væri kennt að lesa, skrifa og reikna í leikskólanum.
Jóna sagði að ef það kæmi upp væri það rætt við viðkomandi foreldri. „Þá höfum við
bara sest með þeim foreldrum og útskýrt hvert okkar markmið sé og hvað þarf til að
barn geti farið að læra stafi. Og það hefur bara verið mjög jákvætt."
71