Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 21
BÚNAÐARRIT
17
veiið til þessa við út.hlutun fjarins, sem Landsbúnaðar-
félagið hefir hönd yfir; þeir hafa eigi enn getað eða vilj-
að færa sér það i nyt.
Þegar þess er nú gætt, að eftir öllum líkum verður
skipunin, sem gerast þarf um fulltrúakosninguna 1907,
eigi nema til biáðabirgða — fjóiðungafélögin taka við,
þegar skipulag er komið á þau —, þá er það svo mikill
hégómi að gera kappsmál úr því, hvort sýsiunefndir eða
alþingi kjósi fulltrúana i bili.
Ráðningaskrifstofan var bein nýung á búnaðarþing-
inu síðasta. Viljinn góður að beina vinnukraftinum útí
sveitirnar, og þessi fyrsta tilraun hér, sem vifanlega dreg-
ur skamt út fvrir nærsýslurnar, hefir vorið vel þegin af
mönnum, en hætt er við, að árangurinn verði lítill,
alténd í ár. Kaupsrjald aldrei stigið örar en nú. Frá
almennu sjónarmiði er það gleðiefni, og dugir ekki að
vila um það, en heimtar hjá sveitamönnum meiri þekk-
ing og meiri felagsvinnu til aukningar á framleiðslunni
og umbóta á markaðinum. Það er ekki einungis kaup-
gjaldsupphæðin, sem hefir gert. sveitamönnum sarnkeppn-
ina svo örðuga, heldur og gjaldmátinn, sem verið hefir
undanfarið ofvíða. Sjávarmenn hafa orðið á undan að
koma afurðum sínum út fyrir peninga, og þá verður um
leið kaupgjaldið i peningum. Sveitamenn eru núlíkaað
sækja sig með það. Smjörið er komið vel á veg og verð-
ur betur. Nú er það kjötið sem næst kemur að, það
getur oiðið alt önnur verzlunai-vara, stórum verðmeiri,
og alt má selja það fyrir beinharða peninga, og það er
samvinnufélagsleiðin sem ein er fær til þess. Framleið-
endur sjalfir verða að hafa alla hönd yfir sinni vöru,
þangað til peningarnir koma á borðið frá neytendum.
Öflug samiök i þá átt eiu nú að hefjast hér sunn-
anlands, en þörfin er þó erida enn biýnni i þeim lands-
hlutum, sem lifa verða eingöngu á útlenda markaðinum,
sem hefir verið gjörspilt með margra áia og alda sóða-
skap og hirðuleysi. Þegar peningarnir koma inn í sveit-