Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 29
BÚNAÐARRIT
35
þesa að menn hafi nokkra hugmynd um sennilega
mögulegleika í því efni.
Eg tei það mjög hæpið að unt sé að fá fingraþykt-
ina minni en er á „Herkúles," nemaþví að eins, að þeir
verði þá um leið of veikir, en þeir eru mjög miklu sliti
undirorpnir. Ennfremur er hætt við, að yrði þessu breytt,
myndi lögun fingranna að ýmsu öðru leyti breytast til
hins verra. Að gera fingurna flata eins og er á islenzku
sláttuvélinni, er alveg gagnstætt því að vera til bóta.
Með tilliti til sláttar á túnum er mjög varhugavert
að æskja eftir þeim breytingum á sláttuvélum, sem miða
að því, að gera þær veikari, við megum elchi einblína á
léttleikann. Ekkert er gagnstæðara því rétta en að í-
mynda sér að vér getum komist af með miklu veikari
vélar, heldur en hinar léttbygðari útlendu vólar eru, því
einmitt það, hvað túngresið okkar er afarþétt og smá-
gert, „þvælulegt fyrir ijánurn", oykur mikið áreynsluna
við að klippa það, og reynir því á sterkleika vélarinnar,
og ennfremur hitt, að við verðum að streitast við að slá
svo nærri rótinni sem framast er hægt, það þyngir drát.t-
inn, reynir þá um leið á vélina (núningsmótstaða á
fingrunum að neðan þvi meiri sem Ijárinn er lagður nær).
„Herkúles" er eins og eg hefi t.ekið fram mjög sterk vél,
en eg álít þó eftir reynslu minni í sumar, að hún megi
alls ekki vera neitt vetulega veiaaminni til þess að vera
áreiðanlega nógu sterk til að þola 2ja hesta drátt við
slátt á túni, og eftir því myndi vól, sem er vel létt í
drætti fyrir 1 hest íslenzkan, tæplega vera nógu sterk til
sláttar á túni.
Slát.tuvélasmíði er st.órfeld iðnaðargrein, sem reynsl-
an og samkeppnin er búin að koma á hát.t stig, og það
þarf mikla „praktiska" þekkingu á meðferð og notkun
sláttuvéla, og ýtarlega reynslu á þeim á islenzkutn tún-
um, til þess að geta komið fram með tillögur um breyt-
ingar á hinum beztu útlendu vélum, er gerðu þær að
einhverju leyti hentugri fyrir túnin okkar, án þess þó að