Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 206
200
BÚNAÐARRIT:
inlegt með báðum hinum nýnefndu fjalllendiskynjum
og á að réttu að vera sameiginlegt með öllumfjall-
lendiskynjum, hversu ólík sem kynseinkennin að
öðru leyti eru, þegar framleiðsluáherzlan er lögð á
kjöt og ull, eða þær afurðir, sem sauðfó og erskap-
að til að gefa af sér — mjólk að eins til afkvæmis.
Ekki alls fyrir löngu féll ull mjög í verði á Skot-
landi, úr 2,25 kr. niður í 0,60—0,90 kr. pundið; þrátt
fyrir þetta verðfall, sækjast þó Skotar mjög eftir þétt-
ulluðu fé, og um fram alt samkynja ull af jafnri lengd.
Þeir sameina tvo afurða eiginleika: kjöt og uli; leggja
að vísu aðaláherzluna á kjötframleiðsluna, en álita hana því
meiri og betri á útigangsfénu, sem ullin á því er þéttari. En
vegna verðfalls ullarinnar og vaxandi sjúkdóma yfirleitt,heflr
fjáreignin breyzt og er nú mest ær-eign; sauðaeign lítil
eða engin, fónu slátrað sem yngstu f1/2—1 árs), haft
færra, minni umsetning.
16. Kjötframleiðsla hór á landi er mjög mismun-
andi að gæðum og verðgildi, og aðferðin einhæf; það
látið vera nóg, er fóð safnar af kjöti á sumrin á afrétt-
um, í hvaða holda-ástandi sem það er á vorin; engar
fóðurrófur og ekkert kraftfóður geflð sauðfé til fitunar.
Og sjaldnast eða aldrei jafngildir vetrarfóðrið sumarhög-
unum, og þess vegna er kjötframleiðslunni iðulegast á-
bótavant hér á voru landi.
Með útfluttu sauðunum og kjötinu og ullinni, send-
urn vér vitneskju um þá hlið menningar vorrar, er snertir
sauðfjárrækt; viðskiftaþjóðir vorar sjá á þessum afurðum
á hvaða stigí vér stöndum í tilliti til framleiðslu þeirra,.
og meðferðar á kjötinu við slátrun og söltun. Það álit
og sá orðstír er vér öðlumst út af fjárrækt vorri og
fjárverzlun, þurfum vjer ekki að ganga lengur gruflandi
að, það eru margir búnir að segja þá sögu, líklega
mörgum til leiðinda og gremju. Um hitter lítil ástæða
til að efast, að ekki ráðist bót á þessu. „Sigursæll er
góður vilji“. —