Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 31
BÚNAÐARRIT
27
framvegis, og reyna að laga þær sléttur sem þegar eru
til, með því að berja og valtra niður hnúskana á vorin
þegar klaki er að þyðna, heldur en að bíða eftir því, að
einhver biii til handa okkur sláttuvél sem getur „skafið"
svo okkur líki, hvað illa gerðar sléttur senv eru. Þó
þetta kostaði talsverða fyrirhöfn í fyrstu er varla efi á,
að það myndi borga sig margfalt, þegar hægt yrði fyrir
bragðið að nota sláttuvél.
í sambandi við þetta mætti benda á það, að beða-
sléttur eru mjög óheppilegar fyrir vélaslátt, séu beðin
brött og götur djtípar, er mjög ilt að slá þau, og skemm-
ir fljót.t hverja vél; breið beð, lítið eitt bunsjuvaxin, má
auðvitað vel slá, en séu þau ekki þvi flatari er lítt mögu-
legt að slá þau nema á tvo vegu (þvert yfir) en það er
auðvitað miklu seinlegra heldur en ef hægt er að slá á
alla, fjóra vegu. —
Það sem eg hefi sagt hér að framan um sláttuvélar
hefir aðallega verið miðað við slát.t á túnum, og það
vegna þess, að eg álit að notkun sláttuvéia á engjum,
geti alls ekki verið nein spurning um; þíú þar sem til
eru sléttar engjar, sem elcla eru of blautar til þess að
vera vel fœrar hestunum, þar má slá með sláttuvél og
það hversu snöggar sem engjarnar eru, en mér þykir
sennilegt, að til sláttar á engjum mætti nota miklu veik-
bygðari vél heldur en túnin heimta, enda myndi, ef nokkuð
til muna yrði gert að þvi að nota sláttuvélar hór á landi,
verða auðveldast að fá vélarnar léttV)ygðari með tilliti til
engjanna, og senniiegt er, að fult eins mikið sé til hér
á landi af engjum, sem slá má með vélum, eða öllu
meira, en af túnum. Hór væri lika verkefni fyiir hr.
0. Hjaltested ef hann hugsar um endurbætur á sláttu-
vél sinni.
Að síðustu fáein orð um sáðslétturnar, á þeim er
hlutverk vélanna auðvitað hið saina hér, sem annarstaðar
í heiminum, og því ekki um annað að spyrja en að vólin
sé hæfilega þung. Með sáðsléttunum hverfur allur efi