Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 103
BÚNAÐARRIT
99
því eftir jiörfurn. Áríðandi er að undiistöðusteinarnir
séu stöðvaðir sem allra bezt,; sérstaklega er athugandi
að vel fast sé undir yt.ri hrún þeirra, svo ekki sé hætt
við að þeir sporðrísi, er þyngslin koma á þá af veggnum.
í næsta lagi þurfa að vera steinar þeir, sem vel hinda
inn af undirstöðunni, því oft vilja vera vankantar á stór-
um steinum, sem í undirstöður eru hafðir. Hættast er
við að þau lögin bili helzt, sem neðst, eru, og mest
þyngslin hvila á. Smáfleyga skyldi sem minst nota til
þess að skorða með, því með tímanum skríða þeir fram
úr af þyngslunum á hleðslunni fyrir ofan.
Alla misbrýnda eða fleygmyndaðá steina er áríðandi
að leggja þannig i hleðslu að endar þeirra snúi út og
inn, en hvorug misbrýnda hliðin út; það fjáir ekki að
hugsa of rnifeið urn að slóttu hliðarnar snúi út í veggn-
um, að öðrum kost.i verður afslept sæti fyrir steina i
næsta lagi, eða steinarnir fleygast út úr veggnum með
tið og tima. Sama er að segja, um nrjóa og langa steina
þeir meiga ekki liggja langsetis eftir hleðslunni, heldur
út og inn, svo þeir ekki velti út, úr. Sé einn farinn,
raskast fleiii, og þetta getur orðið veggnum að falli.
Torfið, sem haft er milli grjótlaganna er betra að
sé deigt, þvi þá t.aka sternarnir sér strax sæti í þvi, og
er síður hætt við að þeir skríði franr úr hleðslunni, þegar
torfið þornar og harðnar. Ætíð skyldi torfið ná dálítið
framyflr steinalagið.
Bezt hefir mér reynst að hafa mýrtorf, þ. e. a. s.
torf. sem risf, er nreð torfljá og þverbúta þáð í hór um
bil ] al. stykki, leggja svo hvern bút út og inn í hleðsl-
unni og láta þynstu jaðrana skarast dálítið. Yið þetta
fæst hleðslubrúnin vel skörp, og bindingur nægilegur í
veggnum. Eins er gott vel breitt grundartorf, má leggja
það langsetis eftir hleðslunni og binda inn af því öðru-
hvoru með torfutótunr, rofi úr gömlum veggjum eða
húsþökum.
7*