Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 26
22
BÚNAÐARRIT
eg þvi hér stuttlega skýra frá vél þessari og hvernig
mér reyndist hún.
Yól þessi, sem eg reyndi, er ætluð fyrir 1 hest, hún
er mjög vönduð að allri gerð, afar sterk, en mjög ein-
föld, auðvelt að stýra henni og fara með hana að öllu
leyti. Ljálengdin er 3l/z fet, hlöðin eru 17. — hverri
vél fylgja tvær ljástangir með blöðum.
Það er sérstaklega tvent, sem mér virðist mikilvægir
ko«tir við „Herkules,“ fram yfir aðrar vélar, sem eg hefi
séð, og það er hvað blöðin eru hvasshyi-nd, og ljá-
hraðinn mikill. Þetta tvent gerir það að verkun, að
vélin slær vel hreint þykkasta íslenzkt túngresi, þó hert-
arnir fari ekki nema lólegan klifjagang, en margar aðr-
ar sláttuvélar slá þvi að eins vel, að hesturinn eða hest-
arnir fari „undir það brokk," en þetta hefir afaimikla þýð-
ingu fyrir starfsþol hestanna.
Eg sló hér talsvert með vélinni á túni en þótti hún
of þung fyrir einn hest til þess, og beitti eg því tveim
hesturn fyrir hana, og var þeim þá mjög létt um að
draga hana. Mest af því sem eg sló með vélinni var
1—2 ára gamlar þaksléttur, sem auðvitað eru ekki eins
vel sléttar og gamalgróið tún, en mér virtist eg samt
ekki hafa. ástæðu til að kvarta yfir því hvernig vélin sló;
á ve) sléttum rótmjúkum blettum, gat. eg ekki gjört
verulegan mun á slætti vélaiinnar, og vanalegum slætti,
á sáðblettum var slatturinn ágætur.
Vegna þess að hér í Brautaiholti er ekki neitt t.il
af sléttum engjum, varð eg að fara annað tii þess að
eiga kost á að reyna vélina a engjum, sló eg með henni
mikinn hluta dags, hjá Guðmundi hreppst.jóra Kolbeins-
syni á Esjubergi, það sem þar var slegið var starungs-
engjar, sinulausar og rótmjúkar, en til mikils baga of
votar. Á þessum engjum sló vélin aðdáanlega fallega.
Fyrir vélina var þá beitt einum hesti í senn, en skift um,
með því iíka að hestar Guðmundar voru litt vanir;
annars virtist mér erfiði hestanna mest vera því að