Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 246
240
BÚNAÐARRIT.
að nokkru nemi og á sé treystandi, þá þykir mér þör-
ungatekjan nokkuð kvikul og ótrygg ef biða skal eftir
því, sem bárurnar bera að landi. Það er alt of óáreið-
anlegt að iáta sér nægja að ganga í hrannirnar, menn
verða að skera þörungana þar sem þeir vaxa og bezt
væri að þeir væru teknir þegar þeir eru þroskamestir.
Hitt er annað mál, að sjálfsagt er að hagnýta sér einn-
ig góðar hrannir þegar svo ber undir.
Þegar til þaraskurðarins kemur, er mest undir því
komið, að taka góðar fóðurtegundir, sem mikið er af.
Svo vill nú vel til, að ein meðal hinna stærstu þörunga-
tegunda íslands, marinkjarninn (í mæltú máli mjög oft
nefndur kjarni), er svo einkennilegur, að hvert manns-
barn hlýtur að þekkja hann, og þar við bætist og, að
hann er meðal hinna beztu fóðurteguDda hafsins, eftir
því sem alment er álitið, og algengur alstaðar við strend-
ur landsins. Marinkjarninn vex neðan við fjörumarkið
og langt út. Bezt væri að vera á bát og taka hann um
fjöruna og annaðhvort skera hann niðri i sjónum neð-
an við smáblöðin, eða draga alla flyksuna upp í bátinn,
skera leggina af neðan við smáblöðin og láta þá falla
útbyrðis. Kjarninn er svo þéttvaxinn hér við land, að
minsta kosti víða þar sem eg hefi farið um, að ekki er langr-
ar stundar verk að fylla bátinn. Við brimasamar kletta-
strendur er oft talsvert af kjarna ofan við fjörumarkið,
og þar sem svo hagar til, má ná talsvert miklu af landi
um fjöruna.
Þarategundirnar (Laminaria) eru ekki álitnar nærri
því eins góðar; þó er ein þeirra, beltisþarinn, álitin all-
góð til fóðurs hér á landi. Líklegt má teija, að þara-
blöðin megi vel nota til fóðurs séu þau tekin meðan
þau eru ung. Ölium þarategundum vorum er svo hátt-
að, að þær skifta um blöð á hverju ári; seinni part vetr-
ar og undir vorið fer nýja blaðið að vaxa við grunn
gamla biaðsins. Unga blaðið er áfast við gamla blaðið
þannig, að blaðoddur unga blaðsins er fastvaxinn við