Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 285
BÚNAÐARRITIO
279
það bragð eða þá lykt. er krefjast verður og góður rjómi
á að hafa. Rjóminn, er fengið hefur 7 stig og lægra,
hefir augljósa galla meiri og minni, og sá rjómi er feng-
ið hefir 3—5 stig, sendist vanalega heim aftur. Gallarnir
voru tíðast þeir, að rjóminn var súr, meir og minna
strohkaður, beisJcur, vœminn og með tólgar og reykjar-
bragöi.
Eg sleppi hér að minnast frekara á rjómann og
meðferð hans, með því, að bæði eg og S. Sigurðsson
ráðunautur höfum áður skrifað um það mái, auk þess
sem rjómabústýrunum er ætlandi að geta geflð upplýs-
ingar í þessu efni. Ilór vil eg einungis benda á það,
að sjálfsagt er eð nota kalk við allan þvott á mjólkur-
ílátum, hverju nafni sem nefnist. Notið einnig bursta
til að þvo með og ræsta en ekki tuskur, og munið, að
mjólkurföturnar má aldrei nota til neins annars en undir
mjólk eða rjóma. Eftir þeim upplýsinguin er eg fékk
hjá bústýrunum, þá reyndist mér, að rjóminn frá flest-
um þeim er notuðu kalk til þvottar, vera að jafnaði
beztur.
Því næst vil eg fara nokkrum orðum um ýms at-
riði, er standa í nánu sambandi við rjómabúin, og sem
getur haft þýðingu að minst sé á.
Formenn rjómabúanna. Margar rjómabústýrurnar
kvörtuðu yflr því við mig, að formenn búanna skiftu
sér alt of lítið af búunum og rekstri þeirra. Sem dæmi
um það, gátu þær þess, að þegar eitt eða annað vantaði
til þeirra, sem formanninum er ætlað að sjá um, og gerðu
honum þá aðvart um það, annaðhvort fókkst það alls
ekki eða að það beið langan tíma þar til það var sent.
Þenan drátt kenna þær gleymsku formannsins eða þá
því, að hann vilji haida í við þær, svo þær eyði eigi
um of. Stundum gerðu bústýrurnar formanninum orð
um að lagfæra eitt eða annað er aflaga fór á búinu, en
sem víða engu var sint og aldrei lagfært, þrátt fyrir