Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 160
154
BÚNAÐARRIT
og kappala mætti hverja skepnu, því sannast að segja
er það skömm mikil fyrir landið, hve horað fé og hestar
oft er á vorin. Þar að auki mætti teija hyggilegt að
hafa svo stórt ræktað land, að heyið dygði ekki einungis
til vetrarfóðurs, heldur væri svo mikið að fyrningar væru
nægar, því oft vill verða þverbrestasamt á landi voru
um grassprettuna, einkum í hinum vondu ísárum. Væri
til fyrninga að taka í slíkum árum, er óhætt að fullyrða
að bústofninum væri borgið. Þá er og þess að geta, að
heyskapurinn yrði og ódýrari, er ekki væri á annað að
ganga en ræktað land í nánd við bæina, og einkum er
þess er gætt, að ræktaða landið eða túnið á að vera
svo slétt, að siáttuvélum megi koma við alstaðar, enda
er það lífsnauðsyn fyrir landbúnað vorn að láta hesta
(eða naut) og vélar vinna svo mikið sem mögulegt er,
og spara mannsaflið sem mest má verða.
Það mun nú heldur engum blandast hugur um, að
full þörf sé á að rækta túnin betur og stækka þau að
mun, en þá er að aðgæta, að því er túnaukann snertir,
hvar heppilegast er að velja hið nýja túnstæði, og er
þá venjulegast ekki nema um tvent að ræða: annað-
hvort að velja móana eða mýrarnar, og hefur hvort-
tveggja sinn kost og ókost. Kosturinn við móana er sá,
að þeir eru fljótari til að taka rækt en mýrarnar, af því
að jarðvegurinn er betri, en aftur á móti hafa þeir þann
ókost, að þeir eru oft og tíðum of þurrir og geta þá
brugðist þegar þurkasamt er. Kosturinn við mýrarnar
er sá, að grunnvatninu má halda í nokkurn veginn ákveð-
inni dýpt víðasthvar, en þann ókost hafa þær, að jarð-
vegurinn þarf talsvert, langan undirbúning áður en um
nokkurn arð getur verið að ræða.
1. Móarnir.
Móar eru allvíða hér á landi og eflaust mætti víða
gera þá að túni, en athuga skal þá hvort nægilegt vatn
muni vera þar í jörðinni, og hyggilegast er að láta rann-