Búnaðarrit - 01.01.1906, Blaðsíða 146
142
BÚNAÐARRIT
er rétt að gæta þess, að hús þau seni nú eru á Hólum
taka alls eigi meira en 40 sveina, svo að boðleg sé vist-
in, hvað þá er skólinn á að taka á móti bændum og
bændaefnum á hin stuttu námsskeið um viku- til hálfs-
mánaðartíma, tii að hiýða á fyrirlestra hjá kennurunum,
og taka þátt í umræðufundum um iandbúnað.
Hins get eg eigi bundist að láta í ijósi söknuð
minn yfir fækkun nemenda úr 60 í 40, og þá sérstak-
lega yfli’ því, að kennurunum var þá jafnframt fækkað
úr 3 í 2. Þetta stendur nú eflaust- tii bóta, er aðsókn-
in verður mikil að skólunum, sem eigi er minsta efamál
um, verði framkvæmdin í anda laganna. En þó að nú
um sinn verði ekki nema 40 nemendur á skóiunum, er
ofætiun fyrir 2 kennara að kenna |:eim, aðallega með
fyrirlestru'm, svo í iagi sé. Kennararnir þurfa að geta
haldið andlegu fjöri og haft nægan undirbúningstima.
Á Hólum þarf iitlu að breyta í kenslufyrirkomulag-
inu. Það sem þar er mest að óttast, er að skólinn
kunni að missa forstöðumann sinn, sem hefir komið
honum í svo ágætt áiit, því að svona lagaðar stofnánir
og hér er um að ræða, standa rótt og falla með for-
stöðumönnunum. Hólaskóli hefir þessi fáu ár, sem hann
hefir staðið með nýja fyrirkomuiaginu, vakið hinn mesta
áhuga á landbúnaði og glætt mjög þekkingu manna í
þeim efnurn. Ræktunarfélag Norðurlands er afkvæmi
þess skóla. Hólasveinar eidri og yngri hafa komið upp
myndarlegum félagsskap sín á milii, og hafa sérstaldega
snúist að því að útvega piltum, sem ætla sér að ganga
á skólann betri undirbúningsfræðslu, sem mun vera liin
mesta þörf á, til þess að góð not verði af kenslunni.
Alstaðar rekur maður sig á hið sama, hvernig oss
stendur fyrir þiifum skorturinn á góðri aiþýðufræðslu.
Á I-Ivanneyri verður gagngerð breyting að eiga sér
stað. Frá formanni amtsráðsins hér sunnanlands andar
kaldan tii hinna fyrirhuguðu bændaskóla í nýprentaðri
skólaskýriu um búnaðarskólann á Hvanneyri 1903—1904
og 1904—1905. í eftirroála þeirrar skýrsiu er svo komist
að orði, að þar — á Hvanneyri -— hafi kenslan, bæði
hin bóklega og veiklega, farið fram „af fullri alvöru“, og
þangað hafl sótt piltar sem hafl haft einlægan vilja á að