Hlín - 01.01.1949, Page 32

30
Hlín
og sögu Vestur-íslendinga, því að þær flytja lieimaþjóð-
inni aukna þekkingu og sannari skilning á löndum þeirra
vestan hafs. En að baki frásagnarinnar slær jafnan hið
lieita og samúðarríka hjarta skáldkonunnar, sem unni
sálargöfgi og manndómi um annað fram.
Málið á sögum Guðrúnar er hreint og blæfallegt.
Margt segir hún spaklega, því að hún var kona vitur, og
í frásögninni bregður víða fyrir snjöllum og skáldlegum
samlíkingum. Náttúrulýsingarnar, eigi síður en persónu-
lýsingarnar, eru margar liverjar prýðilegar, fagrar og
sannar, bera þær vitni ríkri athugunargáfu skáldkonunn-
ar og markvissu orðavali liennar.
Með þessu merkilega smásagnasafni sínu vann Guðrún
H. Finnsdóttir sjer því heiðurssess á bekk þeirra skálda
vorra, sem slíkar sögur liafa samið. Og hún varð fastari
í þeim sessi með hinum mörgu sögum sínum, er út komu
á þeim árum, sem liðin eru síðan umrætt safn hennar var
prentað, og bera sömu einkenni sálskygni hennar og frá-
sagnarlistar. Hið sama má segja um efnismeðferð og mál-
færi þeirra erinda og fyrirlestra, senr hún flutti á ýmsurn
samkomum, ritgerðir liennar og ritdóma. Er því ágætt til
þess að vita, að nýlega kom út í Winnipeg safn þeirra
smásagna hennar, sem hún liafði ritað síðan Hillingalönd
komu út, heitir það Dagshríðar spor, og hefur Gísli mað-
ur hennar annast um útgáfuna. Einnig er það hugmynd-
in, að út komi áður langt líður safn af erindum hennar
og ritgerðum. — Þegar ritverk liennar verða með þeim
hætti komin fyrir almenningssjónir í einu lagi, geta menn
betur áttað sig á því, hve mikið bókmentastarf liennar var
að vöxtum eigi síður en gæðum, og er það þeim mun
aðdáunarverðara, þegar í minni er borið, að hún vann
að ritstörfum sínum í hjáverkum frá umfangsmiklum
skyldustörfum samviskusamrar móður og húsfreyju á
stóru heimiíi. — En alt, sem hún ritaði, ber órækan vott
djúpri fegurðar- og hugsjónaást hennar, sannleiksást
hennar og ríkri samúð með samferðafólkinu á lífsleið-