Hlín - 01.01.1949, Side 52

50
Hlín
spinna örfínan þráð, hvað mjer sýndist þetta leika í liönd-
um hennar. — Hún sneið alt og saumaði fyrir sjálfa sig
og mjög marga aðra. Líka tók hún stúlkur á heimili sitt
og sagði þeim til með fatasaum og fleiri hannyrðir.
Guðrún var fyrsta konan, sem eignaðist saumavjel í
sínu bygðarlagi. Þótti það mikill fengur og nýjung, sem
það líka var, frá því að sauma alt í höndunum. Það þætti
seinlegt núna, að stanga í heila jakka með saumnál, eða
að kantabandaleggja þá með nál, eins og einu sinni var
„móðins“.
í kökubakstri og matartilbúningi var Guðrún vel að
sjer. Hún var eftirsótt til þeirra hluta í sinni sveit og
nágrannasveitum, þegar um meiri háttar og mannmargar
veislur var að ræða, og alt átti að vera í sem bestu og full-
komnustu lagi. Það þurfti mikla fyrirhyggju og athugun
við að undirbúa og sjá fyrir gallalausum, góðum og
rausnarlegum veitingum handa 100—200 manns, eins og
brúðkaups og jarðarfararveislurnar voru á þeim tíma, hjá
sumu efnafólki, með þeim áhöldum og aðstæðum, sem
þá voru. Engin elda- eða olíuvjel, allar kökur, smáar og
stórar, varð að baka í hlóðareldhúsum, svo og að sjóða
matinn. Að Guðrúnu hafi tekist að leysa þennan vanda
vel að hendi sýndi, hvað hún var eftirsótt til þess að taka
slíkt að sjer. — Hún var ein með þeim allra fyrstu, sem
eignaðist eldavjel í sinni sveit.
Guðrún var trúhneigð og sálræn. Hún dáði Nýja testa-
mentið, ljóð Hallgríms Pjeturssonar og annað þessu líkt.
Hún vildi innræta börnum sínum og hjúum guðsótta og
góða siði, glæða hjá þeim kærleika og trú á það góða,
því það væri vegurinn til farsældar og manndóms í líf-
inu. Hún las oftast sjálf húslesturinn á helgum dögum,
og ljet lesa á hverju kvöldi eða degi frá veturnóttum til
páska og stundum til hvítasunnu. Hún 1 jet altaf syngja
við lestur, ef þess var nokkur kostur. — Það var ánægju-
legt að sjá alla á heimilinu leggja frá sjer vinnu sína og
taka þátt í söng og lestri. — Enginn vafi er á því, að