Hlín - 01.01.1949, Side 74

72
Hlín
Heimilisiðnaður á íslandi síðustu 10 árin
■ Erincli flutt á norrœnu þingi heimilisiðnaðarmanna*)
Þessi síðustu ár hafa að ýmsu leyti verið óhagstæð fyrir
heimilisiðnaðinn í landinu. Hernámsárin og árin eftir
stríðið hefur öll vinna verið í mjög háu verði, og svo að
segja verið barist um hvern vinnandi mann í landinu. —
Skömtunin og efnisskortur á ýmsum þeim efnum, sem
notuð eru til heimilisiðnaðar, liáir honum einnig að ýmsu
leyti. — En fátt er svo að öllu ilt, að ekki boði nokkuð
gott. — Menn hafa reynt að bjarga sjer sjálfir, vinna
lianda sjer og sínum, jafnvel meira en tíðkast hefur, t. d.
bæði sauma og prjónles. — Það er minna flutt inn af til-
búnum útlendum fatnaði t. d., og það sem mest er um
vert nú, er að mjög mikið er notað tii fatnaðar úr íslenskri
ull vegna þess að lítið er flutt inn af ullarvarningi.
Það eru ekki smáupphæðir, sem konurnar vinna inn,
bæði beinlínis og óbeinlínis, með því að sauma og prjóna
fyrir heimili sín. — Jeg vil aðeins nefna sem dæmi, hvað
konur á Akureyri, sem nutu kenslu á saumanámskeiði
Heimilisiðnaðarfjelags Norðurlands veturinn 1946-7.
Það voru 10 námskeið, 2 á dag, yfir veturinn. 84 konur
sóttu }Dau, og var saumað og sniðið fyrir nær 40 þúsund
krónur, þegar metið var. — Hjeraðssamband eyfirskra
kvenna hafði á sama tíma 26 vikna námskeið, og þar var
vinnan metin á 20 þúsund krónur. — Sömu sögu munu
fleiri lieimilisiðnaðarfjelög og kvenfjelög víðsvegar um
landið hafa að segja. — Þetta eru aðeins fáir tímar á dag
mánaðarlega, og hvað þá um alt hitt, sem unnið er á
heimilunum, prjónaskapur og þjónustubrögð margskon-
ar. '$j
*) Annríki, sem stafaði af heimilisiðnaðarþinginu og ferðalögum
í sambandi við það, varð þess valdandi, að „Hlín“ kom ekki úl sl.
ár. — Hún þóttist líka vel að því komin að livíla sig eitt ár eftir 30
ára göngu. — Ritstj.