Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 99

Hlín
97
tíminn hefur aðallega verið eftirá á kvöldin og svo smá-
stundir, sem mjer hafa þó jafnan fundist hálfstolnar frá
öðrum verkum. — Það má ef til vill segja, að jeg hefði
getað hugsað betur urn heimilið, ef jeg liefði ekki haft
garðana ,en það hefur ekki komið að sök, því jeg hef
altaf liaft svo gott og duglegt fólk í kringum mig og ver-
ið sjálfráð mínum verkum, en ánægjuna af görðunum
liefði jeg ekki viljað missa. — En hjer eins og víðasthvar
annarsstaðar í sveitum, hefur lieyskapurinn auðvitað
þurft að sitja fyrir öllu.
Mikið vorkendi jeg Guðbjörgu í Múlakoti í Fljótshlíð,
þegar jeg frjetti um gosið og öskufallið í Fljótshlíðinni.
Vonandi er, að garðurinn hennar Guðbjargar bíði ekki
mikið tjón við þetta, úr því búið er að verka öskuna úr
lionum. — Mikið langar mig altaf að koma þar.
Jeg vona, Halldóra mín góð’ að þú eigir eftir að koma
aftur í sveitina okkar fögru, því jeg veit, að þjer þótti
hún falleg, Jrá lítur þú kannske heim til okkar, ef þú átt
hægt með. — Á Sumardaginn fyrsta, þegar jeg var að
lilusta á útvarpið, sem var mjög ánægjulegt, varð mjer að
orði, að það væri auðheyrt að þeir sem settu saman dag-
skrána hefðu aldrei komið í Vopnafjörð, því hjer er víða
rnjög fallegt. Einkurn finst mjer Jdó fagurt að sjá yfir sveit-
ina af einum þremur heiðarbrúnum í vel björtu veðri.
En það hefur svo lítið verið ort um þessa sveit, að það
er ekki von að hún sje kunn þeim, sem ekki hafa komið
þar.
Jeg læt hjer staðar numið. Ekki víst að jeg sendi Jjetta
nokkurntíma.
Lifðu heil!
Oddný.
7