Hlín - 01.01.1949, Qupperneq 110

108
Híín
Mánudagur 26. júní. Förum snemma á fætur og kl. 7
er okkar ágæti bílstjóri komin á Bjarmastíg 16, þaðan
sem leggja átti upp til burtferðar með fararskjótanum
nýendurbættum. — Nú er glaðasólskin og Akureyri í
svefni, nema hvað við gerum gestgjöfum okkar ónæði. —
Langferðabílarnir eru að leggja af stað, fólkið þyrpist í
þá með pjönkur sínar. — Nú er kepst við að tína í okk-
ar bíl, síðan farið í sæti sín. Akureyri kvödd og allir þeir,
sem sýnt höfðu okkur gestrisni og góðvild. — Brátt erum
við í brekkum Vaðlaheiðar, og kemur þá í ljós, að enn
þarf bíllinn að stansa og kólna. Jæja, það gerir ekki svo
mikið til, veðrið er yndislegt og við viljum gjarna sjá
yfir landnám Helga magra í ljósi morgunsólarinnar. —
Við sjáum líka út yfir allan Eyjafjörð, sjáum Hrísey,
Hjalteyri, inn í Hörgárdal og víðar og víðar. Eftir ör-
stutta stund er Eyjafjörður að baki, framundan Fnjóska-
dalur og Ljósavatnsskarð. Nú er ekki stansað fyr en á
Fosshól, við þurfum að sjá Goðafoss. Það er fallegur foss,
afarvatnsmikill, ekki mjög hár, en steypist rólega niður í
hina drifhvítu hringiðu, svo manni dettur í hug ullar-
bingur. Bergið er einkennilegt með allavega tröllsandlit-
um. — A Fosshól er greiðasala og fórum við heim að
fá okkur kaffisopa. Á svona ferðalagi hefur maður líka
mikla löngun til að hitta fólk að máli. Húsfreyjan á Foss-
hól var líka skrafhreyfin og skemtileg. — Hún sagðist nú
varla þora að þúa okkur, af því við værum að austan, þar
sem svo mikið væri um þjeringar. Við sögðtim henni að
það væri öllu óhætt, því bæði kynnum við best við að
segja þú’ og svo væru þjeringar mikið að leggjast niður
fyrir austan. En svona er nú gamla þjeringarfarganið á
Austurlandi frægt! — Síðan fór húsfreyjan með okkur
upp á loft, þar sem við höfðum ennþá betra útsýni yfir
fossinn og nágrennið, og einnig sýndi hún okkur málverk
af Goðafossi, sem hún sagðist verða að hafa fyrir augun-
um, þegar vetrarmyrkur og hranriir skygðu á fossinn. —