Hlín - 01.01.1949, Page 118
116
Hlín
þar sem dagurinn er stundum nær því eins dimmur og
nóttin. Það er landið þar sem veðráttan er oft grálynd og
grimm, — en það er þó íslenskt veður. — Þannig er föður-
landið. — Svo ógleymanlega er mynd þess mótuð í hjarta
íslendi.ngsins, að „yfir heim eða himin, hvert sem hugar
þín önd, skreyta fossar og fjallshlið öll þín framtíðar-
lönd.“
En skyldan kallar, jeg fer, og kveð íöðurland mitt í
annað sinn. — Jeg hverf frá vinum til vina. — Jeg fer
heimanað og heim. — Jeg spurði seytján ára son minn
sem fór vestur í vikunni sem leið, um leið og hann steig
upp í flugvjelina: „Heldurðu að þú komir hingað nokk-
urn tíma aftur?“ Og liann svaraði hiklaust: „Já, áreiðan-
lega. Jeg sje ekki ísland í hinsta sinni í kvöld.“ — Jeg
vona að þessi draumur hans rætist, við eigum þann draum
sameiginlega, öll fjölskyldan. Ef lífið endist og lánið leyf-
ir, munum við aftur heimsækja ísland. — En gestrisni
ykkar munum við launa á þann eina hátt, sem okkur
er auðið: Með því að bera landi og þjóð góða sögu, og
bioja þess, að hamingjan brosi við íslandi í nútíð og
framtíð.
Hjartans þakkir fyrir alt og alt.
Verið þið blessuð og sæl!
Valdemar J. Eylands.