Hlín - 01.01.1949, Qupperneq 127

Hlín
125
hækkandi gjöld. — Eitt árið beittu fjelögin sjer fyrir því,
í samráði við hreppsnefnd og hjeraðslækni, að hjúkrunar-
kona starfaði á vegum fjelagsins. En sú.starfsemi stóð
aðeins eitt ár. Hjúkrunarkonan gifti sig, og hefur síðan
starfað sem ein af hinum góðu húsfreyjum þessarar sveit-
ar. Það er eins og merin vita, Ólafía Einarsdóttir á Svína-
bökkum.
Þá hafa fjelögin sameiginlega komið á saumanámskeið-
um fyrir ungar stúlkur og hefur sú starfsemi ávalt reynst
vinsæl og vel þegin.
Nú hef jeg minst á nokkur mál, sem samvinnu hefur
verið um milli fjelaganna. — Nokkurt fje hefur verið
lagt fram hjer úr deildinni til þessarar starfsemi, en jeg
get ekki nefnt hjer neinar tölur, því reikningar fjelags-
ins frá þessum árum brunnu hjer í Hofsbæ árið 1933.
Þá hefur þessi deild starfað að ýmsu, sem snertir hana
sjerstaklega, og hún ein borið kostnað af. — Eins og allir
vita eru aurarnir afl þeirra hluta, sem gjöra skal, og
næstum eina leiðin, sem þessi deild hefur haft til að afla
sjer þeirra er að halda skemtisamkomur, eina eða tvær á
ári, eftir ástæðum. — Fyrstu samkomur fjelagsins voru
haldnar í gamla bænum hjer á Hofi, og nutu þá greiða-
semi og gestrisni tengdaforeldra minna, sem þá voru hjev
húsráðendur. — Bærinn var stór, en danspláss lítið, og
allmikil fyrirhöfn að rýma það, þar sem það var þess á
milli notað sem geymslupláss. — Þeir sem muna eftir
samkomum fjelagsins frá þessum tímum, munu þá minn-
ast jress, að menn skemtu sier furðu vel, og máttisegiaeiris
og stendur í vísunni: ,.Þar var stundum hlegið dátt og
hent að mörgu gaman.“ — Fielagið reyndi að bæta upn
brengslin og hvíla menn við dansinn með því að skjóta
inn í smá skemtiatriðum. Stundum var flutt erindi í upp-
hafi samkomunnar. — Það var gert í kirkjunni, og var
efni þess jafnan valið með tilliti til þess. — Álfadans var
sýndur um nýársleytið, stundum grímudans. Þá var skot-