Hlín - 01.01.1949, Qupperneq 130

128
Hlín
Hraktir smáfuglar - Hrjáðir menn
Þessar línur voru hripaðar síðla í nóvembermánuði
1947, þegar nepjan bljes og fönninni blóð. — En þótt
svo tiltækist, að þegar þið lesið þessar línur, verði unr-
hverfi ykkar blýlegra en þegar þær voru skráðar, þá er sú
staðreynd augljós, að enn kemur íslenskur vetur, og ann-
að hitt, að bin kaldranalegu viðborf blasa stundum við,
þótt sól skíni frá Guðs heiðum bimni.
Heljar fannfergi og frostnepja hefur undanfarnar vik-
ur spent greipum mestan bluta norðlenskra bygða. Hvert
mýrarsund og móabarð er runnið gljáandi áfreðaskel.
Hjer bafa hörkufrost hins norðlenska skammdegisvetrar
skapað vonlitla baráttu og vetrarnauð smælingjum þeim.
er snjótiltlingar nefnast, og eiga líf sitt undir því, að til
róta sjáist og náist. — Nú leita þeir til líknar og skjóls
mannabústaða, líkt og rjúpan í Jónasarkvæðinu, er fló
undan drápsmanni fjallanna, leitandi húsaskjóls og rnann-
verndar. En benni brást miskunsemin hrapallega. Þeim
harðýðgishug finst engin lögvörn líkleg önnur en sú, að
konan liafi hungurkvendi verið.
En hvað sem um þá sögu er, þá er nú þörf skilnings
og líknarhugar allra þeirra, er ráð eiga á mjölhnefa og
mylsnu-líkn til að sefa hungurþraut þessara þrautseigu
og þaulsætnu vetrarvina okkar, er leita skjóls og matlíkn-
ar að húsdyrum okkar. — Veit jeg víst, að margir skilja
lijer þörfina, þar þarf ekki undir að ýta. Hitt mun þó
ske of víða, að yfir sjáist með líknina og nauðsynina að
láta náðarbrauðið úr hönd falla fyrir nef þessara þurfa-
linga. — Því ver er því oft þann veg farið með okkur
mannkindurnar, þótt ekki beri klaka miskunarleysis í
brjósti eða blóði- — að yfir vill sjást með litlafingurs-
hjálp til handa þeim nauðstöddu.
Það telst lítill viðburður, þótt við í gegnum rennings-
kófið lítum lítið fiðrað magatómt smáfuglslík fjúka