Hlín - 01.01.1949, Side 133

Hlín
131
Nokkrar endurminningar frá bernsku-
og æskudögum
Skrdðar af Þorbjörgu R. Pálsdóttur,
Gilsá i Bréiðdal S.-Múlasýslu.
Enginn tími var það, sem jeg hlakkaði jafnmikið til,
þegar jeg var barn — að jólunum fráteknum — eins og
fráfærurnar á vorin og stekkjatíminn.
Að vísu sárvorkendi jeg litlu lömbunum fyrst, þegar
búið var að taka þau frá mömmunum sínum, og þau
hlupu hájarmandi kringum stekkinn og litu varla í jörð
fyrsta daginn, en J)að var samt sem áður eitthvað heill-
andi og æfintýralegt við J>etta tímabil - og svo vonin um
nóg nýtt skyr, smjör og osta yfir suma. tímann, það var
nn ekki smáræðis uppbót á öllu amstrinu, meðan verið
var að stíja og færa frá.
Þegar liðnar voru 2—3 vikur frá því að síðustu ærnar
báru, var öllu lambfjenu smalað saman einn góðan veð-
nrdag — ekki í rigningu. — Um kvöldið voru svo lömbin
tekin undan ánum og sett í hús eða stekk, það var hring-
mynduð rjett með háum veggjum- svo ærnar gætu ekki
stokkið niður til lambanna. Þarna var fjeð svo geymt um
nóttina, og var engin hætta á að ærnar færu burt, því
Jjær heyrðu altaf jarrnið í lömbunum. — Árla næsta rnorg-
un, kl. 4—5, var svo farið á stekkinn, ærnar reknar í hús
og mjólkuð úr þeim mesta mjólkin. Síðan var lömbunum
lileypt til þeirra, og þær passaðar næsta dag og veitti
sjaldan af tveimur karlmönnum til þess, eða þá að einn
var látinn nægja og 2—3 krakkar með. — Svo var aftur
stíjað næstu nótt og endurtekið viku til hálfan mánuð
mest. Sumir stíjuðu ekki nema 3—4 nætur, en það þótti
ekki mannúðlegt að taka lömbin svo fljótt frá ánum,
líka lögðu Jiau JU mikið af við að rnissa svo snögglega
mjólkina. — Gömlu búmennirnir sögðu, að lömbunum
færi altaf mest fram á stekkjatímanum, Jiau legðu sig
9*