Hlín - 01.01.1949, Síða 135

Hlín
133
en ærnar kæniu á kvíaból, sem ætíð var kl. 8 kvölds og'
morguns. — Hjer á Gilsá er alveg sjerstaklega góður og
skemtilegur staðar til að hýsa í lömbin, það er hellir,
sem er við ána hjer rjett i'yrir framan túnið. — Hellir
þessi er stór skúti upp undir hái.bergi, sem hýsa má í
íleiri hundruð tjár, en dyrnar eða inngangurinn er djúp
skora niður á milli tveggja kletta, sem eru grasi grónir
ofan, og ekki víðari, þar sem hún er þrengst, en einn
maður getur gengið í einu. — Er því ákaflega auðvelt að
byrgja þessar mjóu dyr með hurð eða spilum. — Þegar
niður af þrepinu kemur, er fyrst grasbrekka og síðan
klettanef, sem reka þarf lörnbin fyrir, áður en kemur í
aðalhellirinn, sem eins og fyr getur, er stór skúti uppund-
ir berginu. en niður frá honum urðarbrekka vaxinn stór-
gerðum gróðri, er nær alt niður að ánni. — Það varð oft
nokkur eltingarleikur við að koma lömbunum niður í
hellirinn fyrsta kvöldið ,en eftir það runnu þau viljug,
eins og þeim þætti gaman að koma í þetta kynlega hús.
Lömbin voru venjulega hýst 5—6 nætur, áður en þeim
var slept á fjall, þá pössuðum við börnin þau á daginn.
— Síðasta daginn voru þau böðuð úr kreólínlegi, eða öðru
baðefni, bæði til þess að drepa á þeim lúsina, og líka til
þess að ærnar þektu þau síður, ef þau kæmu saman við
þær í hjásetunni.
„Fráfærnatilhaldið“ byrjaði eins og áður er sagt með
morgunkaffinu. Svo var miðdegisverðurinn venjulega
heitt saltkjöt með brauði, smjöri og nýjum kartöflum,
sem þá voru sannkallaður hátíðamatur. Þá voru hvergi
ræktaðar kartöflur hjer, sú atvinnugrein þektist ekki fyr
en upp úr aldamótum. En á hverju vori komu franskar
duggur á Fáskrúðsfjörð, og þá keptust bændur við að
kaupa af þeim 1—2 poka af kartöflum, var það aðallegt
borgað með heimilisafurðum, söluvetlingum o. fl. — A
kvöldin var svo oft hafður mjölgrautur með rúsínum
í ásamt köldum mat. — Ekki var heldur lítið annríkið
innanbæjar fyrir fráfærurnar. Þá þurfti að þvo og hreinsa