Hlín - 01.01.1953, Page 148
146
Hlin
með sama hitastigi, er honum helt smátt og smátt út í feitina. —
Hrært í þar til sápan er þykk orðin. Henni er síðan helt í grunn-
an bakka og skorin, áður en hún er orðin köld.
(Laugalandsskóli).
Gátur.
Eftir minni Laufeyjar Sigursveinsdóttur, Vík í Lóni, Au.-Skaft.
Klukkan.
Ein er andvaka allar nætur
og á flakki alla daga.
Tvo á sjer arfa fljóðið fríða:
Annar er frár og fljótur á fæti,
hinn er seinn og silalegur.
Meðan hinn fyrri fetar mílu,
hleypur hinn tólf á harða spretti.
Þjenara á þorngrund líka,
hans göngulag er geysiskrítið:
Afturábak fer hann annað sporið,
en áfram hitt, það aldrei breytist.
En falli nú svo, að hann fái næði,
verður það bráður bani snótar,
og hennar synir hnípa dauðir.
Kaffibaunimar.
Margar erum við systur saman,
svo er oss skift í flokka smá,
af ofurhita, sem ekki er gaman,
allar kolsvartar verðum þá,
marðar sundur með tannatein,
til vor heyrist þá óp og kvein.
Eldspýtan.
Þó að jeg sje mögur og mjó,
margra næ jeg hylli,
út í skógi jeg eitt sinn bjó
aldintrjánna milli.