Hlín - 01.01.1953, Blaðsíða 26

24
Hlin
raddir. Nú var ekki amalegt í frístundum að hafa Arn-
grím með, sem var hljómlistamaður af lífi og sál, hafði
með sjer fiðlu, sem hann smíðaði sjálfur, spilaði bæði á
liana og flautu, og var þá víst oft kátt á hjalla.
Fljótt eftir komu Arngríms að Skinnastað munu hugir
þeirra ljósu hafa dregist helst til mikið saman, því sá ann-
marki var á, að Arngrímur var giftur maður, er funduin
þeirra bar saman. — Ekki mun þurfa að lýsa þeirri sálar-
angist, sem hin unga prestsdóttir hefur orðið að þola, er
hún fann sig nreð ómótstæðilegu afli dragast að giftum
manni, og alla sína æfi taldi hún sig þá hafa syndgað svo
mikið, að sá blettur yrði tæpast af sjer þveginn. En sjálf
vil jeg segja þetta, að ef Guð lítur í náð sinni á verk okk-
ar ófullkominna manna og umbunar þau, sem vel eru
unnin, að þá muni þessi synd ljósu minnar hafa verið með
öllu útþurkuð.
Eftir að Arngrímur hvarf heim til konu og barna, fæddi
Þórunn honum yndislega dóttur, sem var vatni ausin og
gefið nafn móðursystur sinnar, Önnu. — Engin dul skal
á það lögð, að nærri óbærilegt var fyrir hina blíðu og
hreinu sál ljósu minnar að finna nánustu ættmenn og vini
líta á sig sem fallna konu. — Hennar mesti styrkur mun
þá hafa verið systur hennar, sem báru blak af henni eins
og þær best gátu, ekki síst Anna, sem var næst henni að
aldri. — Þá var líka litla stúlkan hennar svo dásamlegur
sólargeisli, að hennar vegna var alt hægt að þola.
Foreldrar Þórunnar hafa nú eflaust talið sjer bera
skylda til að bjarga henni, að svo miklu leyti sem unt
væri, upp úr þeirri smán, sem hún var talin liafa bakað
sjer og heimili sínu. — Að Skinnastað kom þá biðill að
leita ráðahags við Ijósu ,og var hún honum gefin. — Mað-
ur sá lijet Þórarinn Stefánsson, bóndi á Skjöldólfsstöðum
á Jökuldal, faðir síra Þórarins á Valþjófsstað og þeirra
systkina. — Þórarinn var ekkjumaður að tveimur prests-
dætrum, og var því ljósa þriðja prestsdóttirin er hann
giftist. — Þórarinn var ágætis maður, en kominn það til